Maandag 15 januari, de honderdste dag na de brute Hamas aanval van 7 oktober, waarbij 240 burgers als gijzelaars werden meegenomen. Tijdens een zeven dagen durende gevechtspauze werden 105 van hen geruild tegen ongeveer drie keer zoveel in Israël gevangenzittende Palestijnen. Er worden nu nog 132 gijzelaars gevangen gehouden door Hamas, onder wie veel ouderen en mensen met chronische ziektes. Vandaag werd bekend dat er eindelijk, eindelijk, via Qatar en allerlei tussenpersonen, noodzakelijke medicijnen bij de gijzelaars terechtkomen.
Om ervoor te zorgen dat zij in de zich voortslepende oorlog niet worden vergeten hielden in Tel Aviv 120.000 mensen, onder wie veel familieleden, op het nieuw benoemde Plein van de Gijzelaars een protestbijeenkomst, onder de met lichtletters op een gebouw geschreven leuze Breng Ze Thuis. Veel wit-blauwe vlaggen, veel borden met daarop naam en portret van een van de gegijzelden. Het was koud en miezerig weer, het werd snel donker en het regende flink. Familieleden van gijzelaars waarschuwden dat er bijna geen tijd meer is om hen levend te redden. Ze uitten hun woede en frustratie naar de regering en de legertop die door onachtzaamheid en overmoed het gevaar van Hamas hebben onderschat, die hen op 7 oktober niet konden beschermen en die ook nu niet genoeg zouden doen om hun familieleden vrij te krijgen. Van de 120.000 bleven ongeveer duizend verkleumde mensen tot aan zonsopgang een nachtwake houden.
Dorit Beinisch, voormalig voorzitter van het Hooggerechtshof, sprak over de juridische strijd die zich momenteel afspeelt in Den Haag, waar Israël door Zuid-Afrika voor de rechter is gesleept, met de aanklacht dat de gevechten met Hamas neerkomen op genocide door Israël. De slachtpartij op 7 oktober was geen gevecht om vrijheid en evenmin was er sprake van zich houden aan de regels van oorlogswetgeving, zei Beinisch. "De naties van de wereld moeten ons steunen, want terrorisme vormt een dreiging voor de hele wereld." Ze deed een emotioneel beroep op de rechters van Het Internationaal Gerechtshof en op "ieder van ons die wet en recht belangrijk vindt … laat wreedheid en leugens niet winnen." Ze sprak de hoop uit dat de stemmen van de massabijeenkomst in Tel Aviv in de hele wereld weerklank zullen vinden.
Ik hoop het, maar ik ben er niet gerust op. Ik zou geruster zijn als ons lot niet in handen lag van deze door Netanjahoe bijeengeschraapte extreemrechtse regeringscoalitie, met daarin vertegenwoordigers van de messianistische settlers. Als er even voor 7 oktober niet twee militaire eenheden die rond de Gazastrook gelegerd waren, waren verplaatst naar de Westbank om de settlers daar te beschermen tegen de Palestijnse agressie, waren de Hamas terroristen bij hun brute invasie op veel meer militaire tegenstand gestuit. Nu waren de terroristen zelf verbaasd dat het allemaal zo gemakkelijk ging, dat ze zo snel zo diep in Israël konden infiltreren. De bescherming van de settlers in bezet gebied is ten koste gegaan van de progressieve, linkse en centrum-linkse bewoners in de kibboetsim. In Haaretz van 25 juli vorig jaar schreef journalist Roger Alpher in een opiniestuk met de kop “Netanyahu´s goverment is assassinating Israeli democracy”, al dat "Netanjahoe en zijn maten bezig zijn het Israël van Rabin te vermoorden." Dat is op 7 oktober nog eens letterlijk waar geworden, al zijn de feitelijke moorden uitgevoerd door de terroristen van Hamas.
Ik heb al van twee kanten van bekenden uit Nederland, beiden vrouwen, gehoord dat zij het optreden van de Israëlische strijdkrachten in Gaza als genocide classificeren. Een van hen had de definitie van het woord opgezocht – op Wikipedia? In die definitie kwam het begrip ‘intentie’ niet ter sprake, terwijl dat volgens mij toch de kern is; is er de bedoeling om een volk of gedeelte van een volk, uit te roeien? Of is het hoge dodental te wijten aan het soort oorlog, urban warfare tegen een vijand die ondergronds zit. Het aantal in de grondoperatie gesneuvelde Israëlische soldaten nadert nu de tweehonderd; zonder de steun van de luchtmacht (bombardementen op door terroristen gebruikte gebouwen verbonden met het ondergrondse tunnelstelsel) waren dat er twintig of vijftig of honderd keer zoveel geweest.
In de autobussen van Jeruzalem wordt sinds 7 oktober de vraag bij het uitstappen of je niets in de bus hebt laten liggen, gevolgd door de opbeurende zin "samen staan we sterk." De onderlinge eenheid en solidariteit van de Israëlische bevolking is inderdaad verbazingwekkend, zo lang de oorlog duurt. Maar eens, hoe eerder hoe beter, moet er een diepgaand onderzoek worden verricht, hoe dit allemaal vorig jaar zo totaal fout heeft kunnen gaan. Daarbij mogen de politieke keuzes die alle jaren onder de wisselende regeringen van Netanjahoe zijn gemaakt, niet worden overgeslagen. (Dat mag ik tenminste hopen).
