Het is nog niet zo eenvoudig voor de wereld heden ten dage om Joden, jodendom en Israël te duiden. De duidingen die ik de laatste twee weken voorbij zag komen, waren onderling dan ook zeer verschillend.

Er was natuurlijk, zo rond Kerstmis, het traditionele geluid. Dat werd deze keer vertolkt door priester Antoine Bodar, die in een interview nog eens memoreerde dat het Oude Testament, met zijn vele gewelddadige verhalen, achterhaald is door de boodschap van liefde van Jezus Christus. Kijk, dan wordt de Israëlische problematiek ook ineens een stuk overzichtelijker.

De associaties van Titus Muizelaar, regisseur van de opvoering eind december van Junglebook door het ISH Dance Collective, met het Oude Testament waren niet veel anders dan die van Bodar: “We brengen geen Disney-sprookje met een koddige beer, maar baseren ons op de oorspronkelijke vertellingen uit The Jungle Book van Rudyard Kipling uit 1894, die veel rauwer en heftiger zijn. Het is een oudtestamentisch verhaal dat verwijst naar de schepping van de wereld en de moraal van oog om oog, tand om tand”. Maar Muizelaar is, anders dan Bodar, origineel in zijn overtuiging dat het niet aangaat weg te kijken van de rauwe realiteit en dat je zelfs kinderen niet alleen maar zoete sprookjes voorzet.

Vervolgens oordeelde de Veiligheidsraad van de VN op 23 december dat de bezetting door Israël van de Westbank illegaal is. Persoonlijk vind ik deze duiding niet zo ingewikkeld, de raad heeft op dit punt gewoon gelijk. De aandacht die hiervoor bestaat in de VN (in 2016 gingen twintig VN-resoluties hierover, tegen nul over Syrië) is natuurlijk wel buiten alle proporties.

Met betrekking tot die kwestie doet Donald Trump helemaal niet aan duiding, kreeg ik de indruk, die is gewoon pro-Israël.

Ten slotte kreeg ik een zinnetje onder ogen van Heidegger, uit de onlangs gepubliceerde correspondentie met zijn broer (van 1931 tot 1946), met weer een heel eigen duiding van jodendom en Joden. Zij hoeven, zegt hij, “bij alle machtsontplooiing nergens deel te nemen aan krijgshandelingen, terwijl ons Duitsers niets anders overblijft dan het beste bloed van de besten van het eigen volk te offeren”.

Het kan niet anders of Heidegger zou zich, als hij nu leefde, enthousiast in het Trump-kamp geplaatst hebben. Maar ingewikkeld blijft het.