Comedian Raoul Heertje is voor honderd procent Asjkenazisch Joods, zo blijkt uit een DNA-test die hij heeft laten afnemen.
Daarnaast is Heertje een oprechte Hollandse jongen, blijkens de authentieke verbijstering die hem overvalt bij allerlei confrontaties in Israël. Bijvoorbeeld als hij spreekt met een aan Israël toegewijde Druze die zich verraden voelt door de ‘Joodse natiestaat’-wet, of als hij een schijnproces meemaakt in de militaire rechtbank op de Westbank.
Dit alles komt langs in de documentaireserie Het Israël van Heertje en Bromet. De verbijstering waarmee Heertje worstelt, welt spontaan op en komt zichtbaar van heel diep. Hij heeft duidelijk de normen geïnternaliseerd zoals wij die koesteren in onze bijna perfecte West-Europese rechtstaat. Vanzelfsprekend schud je dan je hoofd bij zoveel Israëlische onrechtstatelijkheid.
Er zijn genoeg momenten in de afleveringen waarop hij begrip toont voor checkpoints en de afscheidingsmuur en andere discriminerende veiligheidsmaatregelen. “Dat is niet voor niets, hè?”, zegt Heertje dan, verwijzend naar de voorheen frequente terroristische aanvallen die dood en verderf zaaiden.
Maar de grondtoon van de serie is verontwaardiging. Misschien moet je zeggen: gelukkig de Hollandse jongen die zijn leven lang niet anders gekend heeft dan West-Europese vrede, welvaart en rechtsstaat. En die oprecht van slag kan raken van systematisch onrecht en discriminatie. Dat geldt eigenlijk ook voor mezelf.
Maar zo rechtlijnig simpel ligt het voor Heertje toch niet, zo blijkt uit de laatste aflevering. Heertje worstelt niet alleen met praktijken waar je gemakkelijk helemaal tegen of voor kunt zijn. Hij heeft ook een geschiedenis op zijn nek – van uitgemoorde familie en ondergedoken ouders. En daar ben je minder snel mee klaar dan met heldere ideeën.
