Jawel, het is weer zover! We gaan kiezen in Israël!
En terwijl veel leden van onze Knesset al druk aan het bellen zijn met hun PR-adviseurs, heb ik weer het idee dat ons nationaal genie, Netanyahoe, een heel andere bedoeling heeft met deze verkiezingen. Uiteraard gaat het om gekozen te worden. Herkozen is niet de juiste term, daar Bibi ook de verkiezingen in 2009 verloor, maar door handig gemanoeuvreer (hij beweerde dat het ‘rechtse blok' gewonnen had en kwam aan met een coalitie met de Partij van de Arbeid ...), liet hij het Verkozen Volk vergeten dat slechts de leider van de partij met de meeste stemmen (Livni, met Kadima) een regering mag samenstellen, iets wat hij heerlijk voor haar had verknald, door van te voren meer dan 12 miljard shekel (belastinggeld, niet zijn eigen geld ...) aan diverse ultrarechtse partijen te beloven.
Zoals journalist Ben Caspit heel juist opmerkte, is Bibi zich goed bewust wie hem een echt gevecht kan geven bij de volgende verkiezingen: Ehud Olmert, net vrijgesproken van de meeste corruptie-aantijgingen die tegen hem waren ingebracht. Het gaat niet om ons budget, niet om Iran – het gaat Bibi er om zijn opponent onvoorbereid te grazen te nemen.
Dus wachten we nu af wat Olmert gaat beslissen. Ik hoor de jingle al: ‘word premier van Israël - wil je niet, wil je wel ...’
Uiteraard zijn er weinig verrassingen hoe dit gespeeld zou kunnen worden. Als Livni akkoord gaat om Olmerts nummer twee te worden (ze is en was een fantastische minister van buitenlandse zaken), dan wordt het pas leuk. En misschien halen ze de voormalige en nog steeds razend populaire opperbevelhebber Gabi Ashkenazi erbij als minister van defensie. Ondanks de achterlijke wet die van dit soort mensen een afkoelingsperiode van 3 jaar eist, voordat ze de politiek in gaan. Fluitje van een cent om een wet te annuleren als je premier bent.
Deze drie samen kunnen een pracht alternatief worden voor Bibi´s huidige regering die, behalve 4 jaar in het zadel te blijven, niet veel goeds voor het land heeft gedaan. En mocht Netanyahoe dan toch nog met het Iraanse atoom gaan dreigen, dan kunnen we zeker zijn dat Olmerts antwoord het Syrische atoom is. Het verschil? Olmert maakte in alle stilte een einde aan het Syrische atoom, terwijl Netanyahoe, met zijn geschreeuw en ‘somebody stop me’ – politiek, niets aan het Iraanse atoom heeft gedaan.
Op de directe achtergrond zien we dan Lieberman, onze meest on-diplomatische minister van buitenlandse zaken ooit, Lapid (die weer vriendjes is met Olmert) en Deri, een ex-bajesklant (zeven jaar voor fraude met publiek geld), die een moderate religieuze levensstijl meebrengt.
We zullen overstelpt worden met peilingen, want peilingen, oh peilingen, dat is zo belangrijk! En je kunt elkaar er heerlijk gek mee maken. Volgens peilingen had Peres al vier keer verkiezingen moeten winnen. Hij heeft nooit verkiezingen gewonnen. Peres zegt daarom dat peilingen net als parfum zijn: je moet er alleen aan ruiken en het niet drinken ...
Stoelendans in Israël! Voedsel voor ons, de columnisten, want in Israël worden niet alleen baby's gekust door politici: baarden van rabbijnen worden gekust, keppeltjes worden opgezet, serieuze gezichten worden getrokken en uiteraard wordt er een logistiek opgezet om te verzekeren dat bepaalde partijen hun stemmers al met gesloten enveloppe de stembus in sturen.
Lachen wordt het, want iedereen gaat alles beloven. We gaan horen dat er wel geld is voor kankerpatiënten, dat er meer ziekenhuizen gebouwd gaan worden, dat onderwijs niet alleen per definitie, maar de facto gratis wordt, dat ouden van dagen beter opgevangen en gesteund gaan worden, dat iedereen het leger in moet, dat sjoa-overlevenden beter gesteund zullen worden en dat de ultra-orthodoxe paganisten aan het werk zullen gaan en in het leger gaan dienen en ook dat het tuig, dat op de West Bank olijfboomgaarden in de fik zet en moskeeën en kerken bekladt, opgepakt gaat worden. We gaan misschien zelfs horen dat er vrede komt, want alles, maar echt alles kan beloofd worden tijdens verkiezingen.
En na de verkiezingen gaan we heerlijk terug naar onze sleur en routine van klagen over de nieuwe regering van het mooiste land in de wereld. Want heus, geen politicus of paganist die mijn liefde voor dit land kapot kan maken.
© Simon Soesan
