Het was een wijze keuze, zij het een waarvan ik de impact van tevoren niet had kunnen inschatten. Met (tot nu toe) vijf kleinzonen was het duidelijk dat ik, als opa, een plan de campagne moest hebben over hun wederopvoeding. U leest het goed: wederopvoeding. Dat hun ouders proberen hen goede dingen bij te brengen is hun zaak. Als opa heb ik de verantwoordelijkheid hen alles wat eigenlijk niet kan, bij te brengen.
Zo zijn ze alle vijf experts in het overtuigen van wie-dan-ook om toch maar eens goed te ruiken aan ijs, pudding of slagroom, om dat vervolgens tegen de neus van het slachtoffer te duwen. Ook heb ik hen bijgebracht hoe ze het bed van opa en oma het beste als trampoline kunnen uitproberen – uiteraard alleen als oma niet in de buurt is.
Daar deze vijf bandieten dagelijks in contact zijn met andere bandieten, hetzij op school, kleuterschool of crèche, kunnen ze zich verkeerd ontwikkelen betreffende hun manieren en/of taalgebruik. Daar probeer ik een stokje voor te steken, want zelfs het populaire “Oh my god” vind ik ongepast en daarom zocht ik lang naar een alternatief. Enige jaren geleden heb ik dat gevonden en langzaam maar zeker aan alle vijf geleerd. Voor verrassingen, boosheid, verbazing et cetera. Nu geeft onze Hebreeuwse taal vele mogelijkheden, maar ik ben er geen voorstander van om deze jochies te leren vloeken …
Daarom heb ik ze allemaal hetzelfde uitroep geleerd, die ik – en velen met mij – in mijn jeugd heb meegekregen van Pipo de Clown: sapperdeflap!
Uiteraard kon ik ze niet vertellen dat dit woord geen echte vloek is. Maar ik heb hen – onder strikte geheimhoudingsplicht – ingefluisterd dat dit woord zo slecht is, dat het bijna verboden is in Nederland, waar opa vandaan is gekomen. Zo is “Sapperdeflap” een huiswoord geworden in hun families, want hun ouders doen – tegen alle verwachtingen in – met me mee.
Onlangs, toen ik drie van de jongen mocht afhalen van hun school en kleuterscholen, was ik verbaasd toen ik eerst de kleuterleidster en later op school een van de leerlingen uit de klas van onze oudste kleinzoon Zapperdieflab zeggen hoorde. Het bleek dat niet alleen onze jongens opa’s vloek goed hadden overgenomen, ook hun directe omgeving pikte die op.
Dus, beste lezer heb ik een verzoek: mocht u, of uw familie of kennissen, een bezoek brengen aan Haifa en kinderen “Sapperdeflap” – met of zonder accent – horen zeggen: kijk dan geschokt en leg uit dat dit in het Nederlands een vreselijk woord is. Uw ondersteuning wordt zeer op prijs gesteld. Sapperdeflap!
