Sammy en Iman uit Oost-Jeruzalem hadden geen benul van de ziekte van hun zoontje. Maar toen hij anderhalf was, kwamen de eerste problemen naar boven. Hun huisarts dacht dat het oogproblemen waren, maar Sammy besloot daar geen genoegen mee te nemen. In het Hadassa-ziekenhuis werd geconstateerd dat de kleine jongen, die Jihad heet, een genetische ziekte heeft, die niet te genezen valt.
Sammy kreeg allemaal Latijnse namen te horen, die hem minder interesseerden. Hij wilde alleen gezondheid voor zijn zoontje. Dokters vertelden hem dat zijn zoontje slechts 1.20 meter groot zou worden. En dat Jihad hartproblemen zou krijgen. En problemen met zijn ogen, botten, nieren. Sammy was er zelf ziek van. Samen met Iman stond hij machteloos tegenover de ziekte van hun zoontje, vooral omdat er zelfs geen rapport was van nog iemand met deze ziekte in Israël. Het leek allemaal hopeloos. Maar deze week besloot de commissie die levensreddende medicijnen namens de regering gratis verstrekt, om het medicijn voor Jihad in het pakket voor gesubsidieerde medicijnen te stoppen, alleen om Jihads leven te redden. Het medicijn kost een 1.2 miljoen shekel per jaar en Jihad krijgt dit gratis. Van de Staat. Die Israël heet. Die vooral in Nederland de Apartheidsstaat wordt genoemd. Want, ondanks dat - voor zover wij weten - de Arabieren aardig geïntregeerd zijn (kan altijd nog beter), discrimineren we Arabieren, volgens ‘welingelichte’ Nederlandse bronnen.
Iman is nog altijd ongerust want de ziekte is zeldzaam. Ook is het medicijn behoorlijk nieuw en er zijn niet genoeg verslagen over hoe goed het werkt. Maar Sammy stelde haar gerust. “Ik snap best dat als de Israëlische regering dit dure medicijn alleen voor een klein kind gaat subsidiëren, ze dan wel weten waar ze het over hebben. En Jihad zal leven”, zei de elektriciën geëmotioneerd. Het medicijn maakt Jihad niet beter en hij zal veel hulp nodig hebben in zijn leven: hij heeft een grote bochel doordat er problemen zijn met zijn ruggenwervels, hij heeft last van zijn handen, voeten en knieën, waardoor hij zich niet vrij kan bewegen.
Jihad krijgt het nieuwe medicijn in twee weken tijd al. Voor de rest van zijn leven moet hij nu één maal per week naar het ziekenhuis, waar hij dan gedurende een vijf uur durende behandeling het medicijn krijgt. Elke drie maanden zal hij worden onderzocht. Maar zijn kwaliteit van leven is extreem verhoogd, hij zal zelden hoeven worden opgenomen en, voor zover de wetenschap nu weet, kan hij met gemak 30 jaar oud worden, wat natuurlijk in de toekomst alleen maar nòg beter kan worden. De artsen hebben duidelijk gemaakt dat ze de ziekte slechts kunnen intomen, maar dat Jihad niet nog zieker kan worden. En daar gaat het nu om.
300 Miljoen shekel is de jaarlijkse subsidie van onze regering voor deze medicijnen. Voor alle burgers in ons land, ongeacht wat de schreeuwlelijken in Nederland beweren. Jihad is zich niet bewust van zijn ziekte. Hij weet niet wat er voor hem gedaan is en wat voor inspanning er geleverd is om voor slechts één persoon, een klein kind, 1.2 miljoen neer te leggen. Maar ook de leugenaars die ons een Apartheidsstaat noemen, zijn zich hier niet van bewust. Waarom zouden ze? Met tientallen Arabische burgers als consuls, ambassadeurs en diplomaten, met Arabische vertegenwoordiging in ons parlement, met een Arabische vrouw die Miss Israël was en met gemengde Joods-Arabische scholen worden wij weer voor grof vuil uitgescholden.
Dezelfde activisten die van het Arabische woord voor ‘je uiterste best te doen’ – Jihad - een travestie hebben gemaakt en het een ‘heilige oorlog tegen niet-gelovigen’ noemen.
Maar wij kopen die flauwekul niet en blijven ons inspannen voor alle burgers in ons land. En u leest dit hier, bij Crescas, want geen ander medium in Nederland interesseert zich voor zulk nieuws.
En Jihad? Die gaat zijn uiterste best doen en het komt helemaal goed met hem.
© Simon Soesan
