Nu alles goed is verlopen, kan ik opgelucht en ook met trots berichten dat ik afgelopen weekend in het diepste geheim samen met onze premier een bezoek aan Amsterdam heb gebracht. Omdat het een persoonlijk bezoek van onze premier betrof - we kennen elkaar al jaren en zijn oude legermaten – moest het om voor de hand liggende veiligheidsredenen volstrekt geheim blijven. Vandaar dat er nog niets over is gepubliceerd.
De premier had mij kort geleden verzocht voor hem “een avondje Amsterdam” te organiseren. Het ging hem er vooral om, zeker nu het gebruik van soft drugs in Israël niet meer strafbaar is, deze genotsmiddelen eens persoonlijk in Amsterdam te ervaren. In Israël zou dat teveel opvallen. En zo kon het gebeuren dat de El Al vlucht van Tel Aviv naar Amsterdam onlangs op het laatste moment enkele minuten vertraging had, omdat de premier snel met een minimum aan lijfwachten aan boord moest worden gebracht. Ik wachtte hem op Schiphol op, waar twee onopvallende, veilige auto’s klaarstonden die mijn goede vriendin H voor mij had geregeld. Geen zwaailichten of andere toeters en bellen, zodat het toestel, dat in het donker landde, de premier onopvallend kon laten uitstappen, waarna we snel naar de stad reden.
Ik had geen afspraken voor ons gemaakt en met de security was overeengekomen dat ze zoveel mogelijk op afstand zouden blijven. De premier was op mijn advies casual gekleed en droeg een pet die het grootste gedeelte van zijn gezicht verborg. Het stond hem goed. De eerste stop die we maakten, was bij de FEBO, omdat ik het tijd vond hem eens de echte Hollandse keuken te laten ervaren. Vorig jaar had hij weliswaar een vorkje geprikt met zowel WA en M als met MR, maar zij hebben toen verzuimd hem van deze Nederlandse delicatessen te laten proeven. Ik moet zeggen dat hij onder de indruk was van de Hollandse dis. Dus na diverse kroketten, kaassoufflés en berenhappen was het tijd voor het echte werk en gingen we samen lopend de binnenstad in.
We liepen een rondje door de rosse buurt, wat langer duurde dan ik hoopte, omdat de premier erg vaak wilde blijven staan om goed in de etalages te kunnen kijken. Onze volgende bestemming was het uiteindelijke doel van zijn trip, coffeeshop de Bulldog, waar altijd veel BN’ers komen, en waar een BN meer of minder dus in het geheel niet opviel. Ik bestelde, op advies van mijn zeer dierbare S, die inmiddels als expert op dit gebied mag worden beschouwd, een middelgrote voorgerolde sigaret voor hem. De premier is een ervaren sigarenroker, dus had hij geen probleem om deze speciale sigaret onder de knie te krijgen.
Na vier van deze sigaretten vond ik het welletjes. De premier was echter inmiddels in een geanimeerd gesprek verwikkeld met andere gebruikers. Ik hoorde een van hen zeggen dat hij zich net zo machtig voelde als Trump, waarop de premier antwoordde dat dat wel zo mocht wezen, maar dat hij de premier van Israël was. Even was ik bezorgd, maar toen iedereen er hard om moest lachen en sommige aanwezigen bij de kassa vroegen om “dezelfde joint als die man had gerookt”, wijzend op de premier, stelde mij dat gerust.
Later die avond vloog de premier terug naar Israël en naar ik heb begrepen zijn er diezelfde avond nog een aantal omstreden wetsvoorstellen om onverklaarbare redenen toch goedgekeurd en direct ondertekend …
Poerim Sameach!
Bewerkt en geredigeerd door Hendrien Kloots
© Caun & van Beem
