De ILI-dagen zijn al een bekend fenomeen in Duitsland. ILI, oftewel I Like Israel, houdt zich het hele jaar bezig met het bewust maken van veel mensen over de werkelijke situatie in het Midden-Oosten, speciaal in Israël. Zo is het deze vrijwilligers gelukt om – met hulp – aan te tonen dat Israël vandaag de dag niets bezet, daar een ieder die lezen kan en de feiten onder ogen wil zien, in het in 1994 getekende verdrag tussen Rabin en Arafat kan lezen dat Israël door Arafat niet meer gezien wordt als bezetter en dat Israëls aanwezigheid op de West Bank slechts te doen heeft met veiligheidsmaatregelen om ons, de burgers, te beschermen tegen nog meer zelfmoordcommando´s die een afspraak denken te hebben met 72 maagden. Uiteraard weet iedereen nu wel dat Gaza sinds 2005 niet meer door ons bezet is, dus zijn bepaalde types in Duitsland niet gelukkig met ILI.
Afgelopen zaterdag werd een ILI-dag gehouden in Siegen, Duitsland, waar ik als gast was uitgenodigd. Er waren info-kramen, wat lekker eten en drinken, muziek en ook zou er tegen de avond wat gedanst worden. Vier politiewagens met manschappen zouden voor onze veiligheid zorgen. In de late namiddag verschenen er, uit het niets, een aantal neo-nazi´s. Nooit leuk om te zien, maar opeens riep een van hen een bevel en kwamen er opeens een aantal heren met petjes op en doekjes voor hun mond. Onder geschreeuw van ‘Sieg Heil’ en verwensingen aan ons adres, de Joden, werden alle kramen grof omgegooid en kregen drie vrijwilligers ook nog wat klappen met knuppels. Even later waren ze weer verdwenen. Ik keek naar de politieagenten, die niet bepaald geschokt waren. Op mijn verzoek iets te doen, verdwenen de heren in hun wagens en zetten een soort achtervolging in. Waarbij ze ons zonder bescherming achterlieten, in angst voor een tweede golf van geweld die gelukkig niet kwam.
Na een half uur kwam de politie terug. Op mijn vraag waarom ze ons zonder een waarschuwing alleen hadden gelaten, was het antwoord: ‘Meneer, we hadden wel iets belangrijkers te doen dan aan jullie te denken.’ Het jullie vond ik frappant, want ook in het land dat Joodse volkerenmoord op zijn naam heeft staan is ‘jullie’ jodenvolk.
Het was schokkend om, anno 2012, nazi´s in hun bruine uniformen te zien.
De vrijwilligers waren diep geschokt en, uiteraard, had iedereen die contact had met de groep voor deze dag, er binnen enkele uren genoeg van en hield het voor gezien. En gelijk hebben die mensen, want met kapotte tafels kun je weinig ten toon stellen.
Wat mij het meest schokte is dat, tijdens en na de aanval, er burgers waren die lachend in hun handen klapten voor deze helden ... Eén van de daders werd gepakt en omschreven als ‘een verwarde linkse radicaal’. De man kreeg een proces verbaal en mocht meteen door naar huis.
Maar maakt u zich vooral niet druk: het heeft niets te betekenen, het zal zo’n vaart niet lopen, dit gaat zo weer voorbij en hier kan dat nooit gebeuren. Was dat niet wat men 80 jaar geleden zei, toen mensen in dezelfde uniformen Joodse winkels en Joodse marktkramen omgooiden?
© Simon Soesan
