Hoe graag uw media u ook willen vertellen dat het hele Midden-Oosten elkaar haat en elkaar dood wil, de werkelijkheid is echt anders. Joden en Arabieren, en vooral Joden en Palestijnen, redden het veel beter onder elkaar dan menige schreeuwlelijk in Holland zal willen erkennen. Dat we een gezamenlijke afkeer hebben van terroristen die door de EU worden gesteund, is een ander verhaal.
Dit verhaal gaat over Anwar, een 8-jarig jochie uit Kalansu’a, een dorpje nabij Netanya. Terwijl hij op straat speelde, werd hij door een auto aangereden. Dokters besloten hem door te sturen naar het Schneider Kinderziekenhuis in Petach Tikwa, waar men een week lang probeerde hem te redden. Maar toen de hersens van Anwar het begaven, deelden de dokters aan Anwar’s vader mede dat het voorbij was. De vader is een vrome Moslim, en vroeg een moment om na te denken.
Wat later kwam hij terug en vroeg of er nog iets met de lichaamsdelen van zijn zoontje gedaan kon worden. De dokters waren enthousiast en gingen aan het werk. Het hart en de longen van Anwar werden naar een 8-jarig meisje getransplanteerd. Zijn lever ging naar een 11-jarig jongetje. Zijn twee nieren gingen naar meisjes van 4 en 5 jaar oud.
‘Die dokters hebben een week lang om mijn zoon gevochten’, zei een hevig geëmotioneerde vader van Anwar. ‘Toen we allemaal begrepen dat het niet meer kon baten, wilden we dat andere kinderen een kans moesten krijgen. Zo heeft het leven van mijn zoon toch nog nut gehad. Als andere kinderen kunnen leven dankzij mijn zoon, hoef ik verder niets meer te weten.’
In Israël en Palestina zijn dit soort verhalen niet nieuw en dit verhaal zal zeker niet het laatste zijn: Israëli’s en Palestijnen doneren organen en het maakt gewoon niet meer uit wie daar van profiteert. Toch zullen velen in andere landen blijven proberen om u te overtuigen dat we in onze omgeving alleen maar elkaar willen doden. Niet dus.
Oh, en als u nou wil weten welke kinderen of wat voor soort kinderen deze organen van Anwar kregen: dat weten we niet en dat is ook eigenlijk niet interessant voor ons. Leest u de laatste zin van zijn vader nog maar eens, dat zegt alles.
© Simon Soesan
(Met excuses aan de Nederlandse media voor mijn positieve rapportering uit Israël)
