Mij was gevraagd een discussiepanel over “modern antisemitisme” bij te wonen in Frankfurt. Duitsland maakt zich op voor de verkiezingen en antisemitisme is een van de ‘favoriete’ onderwerpen.
Het panel bestond uit een vertegenwoordiger van de Joodse gemeente van Frankfurt, een vrouwelijke schooldirecteur (sorry, ik weet niet hoe ik dit genderneutraal moet omschrijven), de minister van Onderwijs van de deelstaat Hessen, een Iraanse vluchteling die lid is van de Bundestag en de voorzitter van het Centraal Orgaan van de Turken in Duitsland, die fel tegen BDS (Boycot, Desinvesteringen en Sancties tegen Israël en Israëlische producten) en antisemitisme is.
Ik schrijf hierover omdat de avond bijzonder interessant was, vooral om de huidige situatie in Duitsland te kunnen begrijpen en evalueren. De vertegenwoordiger van de Joodse gemeente merkte op dat hij in zijn hele leven in Frankfurt geen enkele vorm van antisemitisme had meegemaakt. Wel begreep hij dat er soms felle kritiek op Israël is, maar kritiek mocht er zijn en volgens hem had dat niets met Joodse Duitsers of met antisemitisme te maken. Joden zijn toch immers Duitse burgers …! De Joodse gemeente had niet haar meest briljante lid afgevaardigd om deel te nemen aan dit panel. Deze vertegenwoordiger van de Joden van Frankfurt kon niet worden betrapt op enige kennis van zaken noch op moed. Het was duidelijk dat hij een grote angst had om zich aan koud water te branden.
Dit zette zowel de panelleden als het publiek behoorlijk op het verkeerde been. De minister van Onderwijs las statistieken voor die de bewering van de Joodse vertegenwoordiger geheel tegenspraken: honderden aangiften van antisemitische opmerkingen, geweld, vernielingen van Joodse graven en hakenkruizen die op gebouwen waren geverfd. Interessant was ook om te horen dat, als er een hakenkruis op een publiek gebouw wordt geklad, dat binnen enkele uren wordt schoongemaakt. Maar als het een privé-gebouw betreft, of een woonhuis, dan moet men er eerst de politie bij roepen, wachten tot ze komen, een klacht indienen, wachten tot het hakenkruis als zodanig wordt erkend waarna men op een wachtlijst wordt gezet om het hakenkruis te laten verwijderen. Dat kan tussen de drie en zes maanden duren. En al die tijd blijft het hakenkruis dus op je huis zitten …
Iemand in het publiek, een Joodse man, vertelde hoe zijn kinderen op straat worden getreiterd. Er werd voorgesteld om met de opvoeding te beginnen. Alle kinderen op alle scholen te verplichten om alle religies te leren kennen. In Duitsland zijn veel scholen gestopt met lesgeven over de Sjoa, omdat zowel ouders als leerlingen daartegen protesteerden. Veel Duitsers hebben genoeg van “het verhaal” en vinden dat “het nu wel welletjes is”, terwijl veel ouders van immigrantenkinderen het een “te joods” verhaal vinden. “Als een islamitische moeder haar dochter niet eens naar zwemles wil sturen, denken jullie dan dat ze naar een synagoge mag?” was een vraag uit het publiek. Hierop werden de twee islamitische vertegenwoordigers boos, want dat was een te grove generalisering van de moslims.
In Duitsland wonen officieel 5.3 miljoen moslims. De politie vermoedt dat het er, inclusief de illegale immigranten, meer dan tien miljoen zijn. Het valt niet met zekerheid te zeggen, omdat de grenzen open zijn en er geen echte controle bestaat.
De avond eindigde met een unanieme verklaring van de panelleden dat ze tegen antisemitisme zijn (applaus …), maar dat kritiek op Israël mogelijk moet zijn. Want Israël bezet heel Gaza en de Westbank. Op mijn vraag of men zich bewust was dat Israël sinds 2005 niet meer aanwezig is in de Gazastrook en haar aanwezigheid op de Westbank conform de tijdelijke vredesovereenkomst van 1994 was, werd mij haarfijn uitgelegd dat dit niet het onderwerp van de avond was. Oftewel: val ons niet lastig met feiten.
Antisemitisme in Duitsland heeft een stropdas. Men is erg beleefd. Ze hebben niets tegen Joden hoor, alleen tegen die Israëli’s die de Palestijnen uitroeien … Dat de Palestijnse bevolking sinds 1970 is verdrievoudigd, zegt helemaal niets. Ook BDS kwam weer boven en hoewel iedereen het er over eens was dat BDS racistisch is, moesten we niet vergeten dat Israël de Palestijnen uitbuit die bijna gratis in de Joodse … correctie, Israëlische fabrieken werken.
De desinformatie in Europa is groot. En Israël zou veel beter kunnen zijn in het verspreiden van juiste feiten en informatie. Maar dat ook de Duitse Joden hun kop in het zand steken, is ronduit schokkend te noemen en een déjà vu van andere tijden toen de meeste Joden in Europa ervan overtuigd waren dat het heersende antisemitisme wel weer over zou waaien …
Lopen we er dan opnieuw met open ogen in?
Maar nu door antisemitisme vermomd als antizionisme?
Met de Duitse Joden voorop in het horen, zien en zwijgen?
Bewerkt en geredigeerd door Hendrien Kloots
© Caun & van Beem
