Je vraagt je af waar ze mee bezig zijn.
Even recapituleren.
In de zomer van 2005 verliet Israël Gaza. Tenminste, Noord-Gaza, waar de Joodse nederzettingen gevestigd waren. De rest van Gaza was al enkele jaren daarvoor volledig ontruimd. Maar toen ze daar uiteindelijk geheel vertrokken waren, gebeurden er verschillende dingen in Gaza. Hamas won de Palestijnse verkiezingen, waarna de Hamasregering een jaar later besloot haar eigen Gazastrook te veroveren.
Begrijpt u het nog? Dit is te vergelijken met Rutte die de verkiezingen in Nederland wint en, om te laten zien dat hij de baas is, met zijn leger heel Nederland verovert.
Logisch toch?
En toen begon het ergste. Hamas begon Israël te beschieten, want ze wilden de bezetters verjagen ... Jarenlang wordt inmiddels het stadje Sderot beschoten, als straf voor het feit dat wij Gaza bezetten. Hoewel we helemaal niet meer in Gaza zitten. Dan krijgen ze van ons elektriciteit, telefoonverkeer, benzine en medicijnen. Waar ze voor weigeren te betalen. Dingen die ze van alle 'bleeding hearts' bij hun gebroeders in de wereld niet kunnen krijgen. Nee – daar is Israël goed voor. Hebben we ook voor getekend. Alleen betalen ze niet.
Dus nu even de som opmaken: Israël weg uit Gaza, je wint de verkiezingen, dus bezet je je eigen landje en dan ga je je buurman, die je niet bezet, bombarderen omdat hij je bezet. Heb ik het goed? Zal wel niet hè?
Nu kunnen wij, machtig en groot Israël, dit landje platbombarderen. Ik zou wel eens willen zien wat Amerika zou doen als er uit Mexico elke dag 50 raketten op een Amerikaans stadje worden geschoten. Maar wij moeten onze mond houden en humaan zijn voor de zielepieten in Gaza. Ze mogen toch hun mening uiten? Dus krijgt Sderot en omgeving elke dag tientallen raketten afgevuurd (gekregen van Iran en Rusland, ja dank u) en mogen we niets terug doen. Hier en daar nemen we raketafschieters te grazen, maar daar blijft het bij.
En toen was ons geduld op – en onze manieren. Er werd nagedacht en er was één conclusie: als mensen in Sderot niet rustig kunnen leven, dan kunnen de mensen in Gaza ook niet rustig leven. Gewonden in Sderot – dan komen er gewonden in Gaza. Nu schreeuwt Gaza moord en brand want de Joden hebben de elektriciteit afgesloten. Want de Joden moeten wel elektriciteit blijven geven, zelfs al schieten ze al die raketten op Israël en zelfs al hebben ze tientallen raketten op de elektriciteitscentrale in Ashkelon – waar hun elektriciteit vandaan komt – geschoten. Wat is daar nou verkeerd aan? Dat er ondertussen gewoon elektriciteit is in de kantoren van Hamas en in hun bomfabrieken, dat gaan de journalisten u niet vertellen. Ook niet dat Israël dagelijks tientallen zieken uit Gaza in Israëlische ziekenhuizen opneemt, want dat is nou echt geen nieuws.
En nu kijkt de wereld naar Israël. Waar haalt Israël de gotspe vandaan om zo gemeen te zijn tegen Hamas? Ze hebben immers niks gedaan, het is allemaal Israël dat de problemen maakt!
Ik zei het al: in Gaza ging het licht uit en de spotlight is nu gericht op Israël.
© Simon Soesan
