We sturen dokters naar Afrika om de Ebola te bestrijden. We sturen ze naar landen die bij een Liga behoren die ons van de wereldkaart wil vegen, maar we sturen onze dokters, verpleegsters en medicijnen. Want wij geloven in vrede.
We accepteren en ontfermen ons over vluchtelingen uit onze buurlanden. We behandelen de zieken en gewonden – op onze kosten – en geven ze een dak boven hun hoofd. Dat doen we niet alleen voor de vervolgde burgers van onze buurlanden, we doen hetzelfde voor de soldaten van de VN (een organisatie die voornamelijk resoluties en veroordelingen tegen ons uit, een organisatie die niets heeft gedaan voor ons, behalve dan het ons zwart maken, berispen en voor te liegen), soldaten die uit onze buurlanden vluchten omdat hun leven daar niet meer veilig is. Want wij geloven in vrede.
Wij laten arbeiders uit Gaza in ons land werken. Uit Gaza, de staat van de Islamitische Hamas, de staat die ons niet erkent maar toch tegelijkertijd wil vernietigen en al onze burgers wil doden. Wij sturen voedsel, bouwmateriaal, medicijnen, water, elektriciteit en benzine naar Gaza en we verzorgen telefoon- en dataverkeer, want dat zijn we volgens een eerder gesloten overeenkomst verplicht. Gaza is per diezelfde overeenkomst verplicht te betalen, maar weigert dat. En toch blijven we al deze dingen sturen. Want wij geloven in vrede.
Wij laten alle religies toe in ons land. Ieder mag geloven in wat hij wil, zolang hij andersgelovenden maar met rust laat. Ieder mag zijn religie beoefenen, wat bij geen van onze buren mogelijk is. Toch blijven we het toelaten. Want wij geloven in vrede.
Wij laten ons met raketten en mortieren beschieten en als het te gek wordt gaan we minutieus te werk om de verantwoordelijken te pakken. En als het te gek wordt, doen we alles om de burgerbevolking niet te raken, hoewel onze vijanden alles doen om zoveel mogelijk burgerslachtoffers te hebben.
Met een boycot van de EU op onze producten zijn wij gaan handelen met een ander land dat door de EU zwaar geboycot wordt: Rusland. Hierdoor is onze economie nog sterker geworden. Toch blijven we onze medische kennis delen met Europa en Amerika. Want wij geloven in vrede.
Ook wanneer we soldaten verliezen, ook wanneer onze broeders en zusters in het buitenland onze hulp nodig hebben (vaak dezelfde broeders en zusters die normaliter niet al te veel met ons te maken willen hebben), dan staan wij klaar. Want wij geloven in vrede.
Aan het eind van een woelig jaar - een jaar dat voor mij persoonlijk begon met de simche van de geboorte van een kleinzoon, een jaar waarin ik door een vallei ging door het overlijden van mijn moeder, een jaar waarin mijn land deze zomer met gewelddadigheid had te maken, en een jaar dat eindigt met een optimistische noot vlak voor de geboorte van ons derde kleinkind - aan het eind van zo’n jaar kijk ik even snel achterom en schud mijn hoofd in ongeloof en verwondering. Tegelijkertijd kijk ik vol verwachting en optimisme naar de uitdagingen die ons het komende jaar wachten. Want hoe het ook zij, wij geloven in vrede.
Ik geloof in vrede en zeg tegelijkertijd: Am Jisraeel Chai, het Volk Israël leeft. En hoe! We gaan gewoon door, ongeacht wat, ongeacht wie. Want wij geloven in vrede.
Ik wens u een gezond jaar. Mogen we allemaal alleen maar goede berichten ontvangen.
Sjana tova oemevoerechet. Een goed en gezegend jaar!
© Simon Soesan
