Waar in de wereld is dit mogelijk?
Ik kijk met aandacht naar het inzweren van ons nieuwe parlement, de Knesset, waarvan wij, het Volk, bijna de helft van de leden naar huis hebben gestuurd, zodat dus ook bijna de helft van de huidige leden gloednieuw is. Niks bijzonders, zult u zeggen. Want u woont hier niet. Dus zal ik het u even uitleggen.
Waar in de wereld zie je een jonge Joodse generaal naast een fanatieke anti-Israël Arabier zitten? Waar ziet u een vrome rabbijn naast een anti-religieuze demonstrant zitten? Waar vindt u een demonstrante voor betere sociale wetten naast een internationaal bekende economische professor zitten? Heus: alleen bij ons.
Ons landje heeft in 65 jaar 19 parlementen gehad. Dat is zo’n 3,5 jaar per parlement, wat niet slecht is voor een land waar de wet elke vier jaar verkiezingen voorschrijft. Want wij zijn een democratie. Waar het volk regeert. Onze definitie van democratie zou menig Europees parlementariër knettergek maken. Want we praten over alles, we discussiëren over alles en we zijn van niets bang. En als we af en toe een corrupte politicus pakken, dan gaan ze bij ons naar het gerecht en, in de meeste gevallen, de bak in. Ook bij u zijn corrupte politici. Maar als ze bij u gepakt worden, worden ze ontslagen, mogen een paar maanden bij talkshows hun verhaal doen en worden dan aangesteld als commissaris in de raad van bestuur van belangrijke instanties, waar ze hun onzin ver van het publieke oog weer mogen uithalen. Bij ons dus de bak in en, zoals nu bewezen, daarna kun je weer parlementariër worden.
Ik kijk naar de beelden uit onze Knesset en zie de nieuwe leden, de jongste slechts 27 jaar oud. Ik herken velen: sommigen waren tot voor kort journalist, tv-persoonlijkheid, zakenman, burgemeester. Anderen hebben in het parlement carrière gemaakt en zitten er langer in dan ik in Israël ben, wat dit jaar toch weer 40 jaar is. Maar ik kijk vol emotie, want dit is onze Knesset. ‘Een vrij Volk zijn in ons land Israël’, zo staat het in ons volkslied. En hier zijn dan onze huidige 120 gekozen vertegenwoordigers, die het Volk met de meeste meningen, het Volk met de meeste klachten, maar ook het Volk met de meest imposante geschiedenis, vertegenwoordigen. Na alle moppen en na al het sarcasme, even trots zijn. En zelfs een goed woordje over hebben voor onze premier, die meedeed aan de ‘Facebook dubbelganger week’ en zijn eigen profielfoto op facebook verwisselde met die van een bekende komiek die hem non-stop in de maling neemt. Want wie zijn wij, Joden, zonder humor?
Trots, omdat ik in mijn 40 jaar in dit land het wonder van democratie weer meemaak, wat deze keer resulteerde in een halfschoon schip. Trots, omdat - ondanks de dwaze beweringen die men in Nederland in de media over ons durft te maken - alle groeperingen in ons land vertegenwoordigd zijn: van kolonisten tot Arabieren, van vrome Joden tot ex-bajesklanten, van links tot rechts en van Druzen tot Ethiopiërs – alles zit daar in die kookpot die onze Knesset heet. Trots, omdat bijna 70 procent van onze burgers het belangrijk genoeg vond om te stemmen, om invloed te hebben, om een verschil te maken.
Onze 19de Knesset gaat van start. Nog steeds hebben we buren die ons haten, nog steeds mag een Perzische tuinkabouter ons wegvloeken en atoomwapens bouwen en nog steeds heeft de wereld het niet gemakkelijk om een verschil te zien tussen het woord Jood en het woord Israël. Nog steeds moeten onze kinderen het leger in en nog steeds worden we uitgedaagd door mensen die zoveel waarde hechten aan het leven, dat ze, met EU-subsidie, een school voor terreur hebben geopend, waar kinderen vanaf zes jaar leren hoe ze Joden moeten doden. Nog steeds hebben de ouden van dagen het niet breed en nog steeds moeten we zorgen dat ons onderwijs meer niveau krijgt. De lijst is lang. Er moet heel wat aangepakt worden. En dat gaat wel gebeuren. Ze gaan het heel goed doen, onze volksvertegenwoordigers. Want ze hebben gezien dat we de helft van onze parlementariërs al ontslagen hebben en dat kan weer gebeuren.
Onze president wordt 90 dit jaar. Ons land word 65 dit jaar. En ik ben apetrots dat ik deel mag uitmaken van dit Volk, van dit avontuur dat Israël heet. Want dit is ons Thuis, dit is ons Land.
Moge de Almachtige ons zegenen. Er is weer kans op vrede!
© Simon Soesan
