Het zou gewoon eerlijk toegegeven moeten worden: antisemitisme is onderdeel van het Europese, en zeker ook van het Nederlandse, DNA. Het bestaat, het heeft altijd bestaan en zal altijd blijven bestaan. Uiteraard ziet het hedendaagse antisemitisme er anders uit dan vroeger. Het draagt nu een stropdas en eet sushi. Het is beleefd, het praat vanuit de hoogte, het verbergt zich achter ‘opbouwende kritiek op Israël’, maar het is niets anders dan ordinair antisemitisme. Of het nu een stumper is die beweert dat ze zo begaan is met dieren (men zegt dat ook Hitler geen vlieg kon doodslaan), of een ministerie dat iets lispelt over vrijheid van meningsuiting, het zijn en blijven antisemieten. Stuk voor stuk. Het gaat soms ook niet zozeer om wat ze uitspreken, als wel om wat ze juist niet zeggen en daarmee impliceren.
Ik ben niet van plan hier nu de hele geschiedenis weer te geven om antisemitisme aan te tonen. Ik ga ook niet schrijven over wat zich tegenwoordig in de Nederlandse samenleving afspeelt aan antisemitisme. Alleen al het gedogen van het puur antisemitische gif dat een gestoorde heks als Gretta en een dementerende haatzaaier als Dries tot aan een vuilspuitster van het Ministerie van defensie vrijelijk mogen rondsproeien, is in mijn ogen een vrijbrief voor antisemieten om hun gang te gaan.
Velen van u zullen zeggen dat ik ongelijk heb. Anderen zullen beweren dat het allemaal niet zo’n vaart loopt. Blijf maar denken dat het regent terwijl de Nederlandse overheid op u staat te urineren, zeg ik dan. Want het antisemitisme is veel dieper geworteld dan menigeen beseft (of wil beseffen) en het wordt meer en meer gedoogd. Het wordt allemaal keurig uitgelegd. Verkeerd begrepen, uit zijn context gehaald, en als men er echt niet meer uit komt, dan wordt het op vrijheid van meningsuiting gegooid. Altijd goed. Natuurlijk. Maar met of zonder chique sausje erover, het zijn en blijven antisemieten. En gedogen, er niet volop tegenin gaan, staat gelijk aan ermee instemmen.
Honderden familieleden van mijn ouders zijn verraden, afgevoerd en afgeslacht. Door antisemieten verraden, door antisemieten afgevoerd, door antisemieten afgeslacht. En hun nakomelingen worden nu door antisemieten gepest, vervloekt en bedreigd, terwijl men onze religie en tradities, die 5775 jaar oud zijn, ongehinderd door enige kennis van zaken van de kaart wil vegen onder het mom van humaniteit, dierenliefde en gewoon omdat ze ‘het’ allemaal veel beter weten. Antisemieten in een modern jasje.
Uiteraard zijn er altijd naïevelingen die antisemitisme willen bestrijden. Alsof dat kan. Alsof je het DNA van Europa, of specifiek van Nederland, kunt veranderen. Dat is vechten tegen windmolens. Met antisemitisme heb je twee mogelijkheden, leef er mee of niet. Klagen heeft geen zin en is irrelevant en nutteloos. Het is er en het zal er altijd blijven.
Degenen die mijn stukjes regelmatig lezen zullen nu denken ‘daar heb je hem weer, met z’n Israël’. Inderdaad, daar ben ik weer, met mijn Israël. Want ik weiger antisemitisme te tolereren, laat staan te accepteren. Maar ik sla niemand er voor op zijn gezicht. Ik heb mijn spulletjes gepakt en ben uit dit antisemitische land vertrokken. Nederland heeft geen recht op Joden. Nederland wil ondanks de stropdas en de sushi terug naar de Middeleeuwen. En ze zijn daar mijns inziens al veel verder mee dan menigeen beseft.
© Simon Soesan
