Vrienden schrijven en bellen me non-stop. Of ik een nieuw gasmasker heb, of ik in de rij sta? Ik behoor tot de 60 procent van de Israëli's die zes jaar geleden gewoon via de ‘home delivery’ service van ons leger alle gasmaskers in huis heb laten komen en dus niet in de rij hoef te staan. Ook wordt me gevraagd of de supermarkten dicht blijven vanwege de raketaanval. Want uiteraard, hoe kun je Rosj Hasjana vieren zonder veel en lekker eten?
Uiteraard, mocht iemand ons gasmaskers willen sturen, dan nemen we die graag aan. Er zijn nog genoeg luie Israëli’s die al zes jaar geen sjoege gaven aan de oproepen om die troep thuis te laten bezorgen en nu schreeuwen dat de staat niet genoeg gasmaskers heeft. Ikzelf moet bekennen dat ik vermoed dat dit hele verhaal over aanvallen in Syrië en aanvallen op Europa en Israël een complot is van onze regering, zodat we vergeten dat er dit jaar belachelijk veel vrije dagen voor Rosj Hasjana zijn: van woensdag tot zondag! Mazzel dat Jom Kippoer op sjabbes valt ...
Wij maken ons niet ongerust. Timmermans heeft laten zien hoe goed hij de feiten kent toen hij een gezamenlijk project van Israël en de Palestijnen, gesteund door de VN, de grond inboorde omdat het in ‘bezet gebied’ zou zijn. Om je rot te lachen als het niet zo tragisch was, want het betreffende gebied wordt in het 1994-interimakkoord tussen Israël en de Palestijnse Autoriteit niet als bezet gebied omschreven. Maar Timmermans timmert aan de weg en heeft de wereld laten zien dat hij niet echt een vriend van Israël is, en bovendien erg onnozel.
Terwijl we hier de diverse scenario's lezen van de ‘experts’, die schijnbaar precies weten wat er nu wel en niet gaat gebeuren in het Midden-Oosten, blijf ik denken aan de huidige makke, die Obama heet. Via Libië, Tunesië, Iran, Irak, Egypte, Syrië en Libanon heeft de man een heerlijke salade gemaakt van de Amerikaanse buitenlandse politiek, met als resultaat dat Amerika's gewicht in de wereld sterk verminderd is. Voeg daar aan toe dat de VS vanaf midden oktober haar schulden niet meer kunnen betalen, dan is het te begrijpen dat ook de VS een schuldige zoeken. En inderdaad, de schuldige is gevonden. De verkrachting en het lynchen van de Amerikaanse ambassadeur in Libië, het oproer en de slachtoffers in Egypte, de vele bomaanslagen in Irak, Hezbollah´s nieuwe positie als de nummer één exporteur van drugs in de wereld, de volkerenmoorden in Syrië en waarschijnlijk ook Obama´s maagzweer zijn allemaal een resultaat van ... de Joodse nederzettingen! Wist u niet, hè? Waarschijnlijk hoort u ook binnenkort dat Jezus aan het kruis is geslagen vanwege deze nederzettingen, of misschien zelfs door kolonisten. Want niets is te gek in deze wereld.
Onze oudste is in verwachting, in haar achtste maand, van ons tweede kleinkind. Ze vroeg zich af in wat voor Midden-Oosten ze zal bevallen: rokend en in een grote puinhoop, of misschien toch rustig en op weg naar een vredesverdrag met onze buren? Ondertussen werd de halve wereld gek van een videoclip op internet, die laat zien hoe zwaarbewapende Israëlische soldaten met Palestijnen dansen en vrolijk zijn. “Kan toch niet, mag toch niet,” waren de reacties. Welnu, hier is mijn reactie: de clip bewijst slechts hoe de politieke leiders in het Midden-Oosten hun volken overbluffen: want welzeker kunnen Israëli´s en Palestijnen met elkaar dansen. Welzeker kunnen we samen leven, wat veel beter is dan samen te sterven. En welzeker kun je samen een rioolproject doen. Tenzij er iets uit het riool kruipt dat de boel (erin) laat stinken ...
Het is donderdagmiddag. Volgens de pers kan mijn land elk moment van de kaart geveegd worden en de wereld vindt het heel logisch dat, wanneer de VS Syrië bombarderen, Syrië niet de VS, maar Israël bombardeert. Of dat Iran Israël bombardeert.
En hoezeer ik ook zou willen zeggen dat we er klaar voor zijn, ik zeg u eerlijk en uit ervaring dat je er nooit klaar voor bent. Ik ben in Israël gaan wonen omdat ik geloof dat er geen enkele reden is voor een Jood nog in Europa te wonen, überhaupt om buiten Israël te wonen. Ik heb een familie gesticht en vele jaren zwaar in het leger gediend in de hoop dat mijn kinderen dan niet zouden hoeven te dienen. Al onze kinderen hebben dienst gedaan in het eerste Joodse leger sinds 2000 jaar. Dus hoopte ik dat mijn kleinkinderen geen oorlog zouden kennen. Helaas. Als het niet vanwege de pers is, dan is het wel vanwege financiële belangen, maar oorlog bestaat nog steeds.
En toch gaan we Rosj Hasjana vieren. Want heus, het wordt een goed jaar. Misschien niet voor sommige politici, maar dat kan de pret niet drukken. Ook u, in het zwaar bedreigde Europa, wens ik Chag Sameach.
© Simon Soesan
