Altijd moest ze hoesten, Nechama. Ze werd geboren als Nechama Shulman in Moshav Herut en studeerde zoölogie en plantkunde. Eerst werd ze lerares, later ging ze onderzoek doen aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem. Vanwege een aangeboren longziekte mocht ze niet dienen in het leger.
Met Ruby trouwde ze in 1971. Ruby, wiens familie sinds 1809 in Jeruzalem woont, was overal bij betrokken en diende bij de parachutisten. Zijn vader vertaalde de Koran in het Duits en werd een expert op het gebied. Kom ik zo nog op terug, geduld …
Ruby deed een stap terug bij de presidentiële verkiezingen, toen Peres naar voren werd geschoven. Zijn emotionele verklaring bij die gelegenheid staat menig Israëli in het geheugen gegrift.
Nadat Peres op 93-jarige leeftijd met pensioen ging (blijft een mop in Israël), werd Ruby eindelijk president. En wat voor president! Niet alleen heeft hij grote politieke en sociale kennis, maar Ruby is ook een fantastische verhalenverteller en moppentapper, wat bekend is bij een kleine groep die het echtpaar goed kent.
Enige jaren terug, toen ik door de staat naar Frankfurt werd gestuurd, vertelde de toenmalige loco-burgermeester van Frankfurt mij dat de vader van Rivlin ooit in Frankfurt had gestudeerd en hier zijn Koran-kennis had opgedaan. Ik trok dit na en vond vervolgens, via een boekhandelaar in Canada, waarschijnlijk de laatste kopie van het boek dat Ruby’s vader, Joseph Rivlin had geschreven: Gesetz der Koran. Gedrukt in 1921 in… Jeruzalem. De boekhandelaar was zich niet bewust van de historische waarde en bood me het boek aan voor een prikkie.
Later dat jaar moest ik naar een officiële gebeurtenis in Israël, waar ook de president zou komen, dus nam ik het boek mee. Echter, Ruby had griep en stuurde Nechama, die met haar “zuurstof op wieltjes” en al een toespraak gaf. Mijn zus en haar man had ik voor de lol meegenomen.
Na de toesprak had ik de kans om Nechama Rivlin het bewuste boek aan te bieden en haar er wat over te vertellen. Ik vroeg haar het boek aan haar man te geven, die me later persoonlijk bedankte. Maar onze First Lady was zo blij met mijn geste dat ze, zonder protocol, plotsklaps naar me toe kwam en mij een dikke zoen op m’n wang gaf. Ze keek mijn zus aan en gaf er ook een aan haar. De foto van de zoen moest ik afstaan, omdat die niet ‘gepast’ was voor publicatie. Maar zowel mijn zus als ik vergeten die pakkerd nooit.
Nechama ligt nu in het ziekenhuis. Ze onderging eindelijk haar longtransplantatie en we hopen dat ze er snel bovenop komt. Bescheiden als ze is, wilde ze geen voorrang op de wachtlijst en wachtte meer dan acht jaar – met gevaar voor eigen leven.
Zo zíjn de Rivlins: onze president vliegt low cost naar het buitenland, zit gewoon in economy class en – geheel volgens de Israëlische cultuur – iedereen komt even langs voor een gesprekje of een selfie. Gezoend wordt er niet – dat is alleen mijn zus en ik overkomen. Hoop ik.
