Onze oudste ging haar oudste ophalen van de kleuterschool. Normaal gesproken niet echt een ingewikkelde of veelomvattende taak. Parkeren, naar binnen, spullen pakken, kind mee en klaar. Maar deze keer ging het geheel anders. Haar oudste, vier jaar oud, zat buiten op het speelplaatsje van de kleuterschool te huilen. Hartverscheurend en onbedaarlijk te huilen. Hij was ontroostbaar.

Uiteraard word je dan als ouder meteen boos en bezorgd. Wie heeft mijn kind wat aangedaan? Hoezo zit hij daar in z’n eentje te huilen en waarom is er niemand bij hem om hem te troosten? De kleuterleidster begreep er niets van. Tot een paar minuten daarvoor was er totaal niets aan de hand geweest. Had iemand hem geslagen? Was hij gevallen? Had hij ruzie gehad? Zelfs onze dochter lukte het niet om een enkel zinnig woord uit haar oudste zoontje te krijgen.

Echter, na nog wat meer navraag bij de twee assistentes van de kleuterleidster bleek dat onze oudste kleinzoon wel degelijk betrokken was geweest bij een incident. Alleen lag een en ander ietsje gecompliceerder dan aanvankelijk verwacht …

Wat was er gebeurd? Eerder die ochtend had een vriendje een speeltje ruw van hem afgepakt. Daar was enige onenigheid door ontstaan en dat deed onze kleinzoon besluiten om, uiteraard geheel tegen zijn gewoonte in, het probleem voor eens en voor altijd op te lossen door zijn vriendje een rotschop te verkopen. Helaas voor hem werd dat gezien door een van de assistentes en deze zette hem voor straf in de hoek. Ook legde zij hem uit dat geweld nooit een oplossing biedt voor enig probleem en ze gaf hem een standje. Bovendien mocht hij de rest van de ochtend niet meer met zijn vriendje spelen.

Zonder hier enorm over op te willen scheppen, kan ik toch objectief constateren dat onze kleinzoon niet dom is. Integendeel zelfs, hij is enorm slim. Hetgeen uiteraard niet vreemd is met zo’n grootvader, maar nogmaals ik zal hier verder niet al te veel aandacht aan besteden. Welnu, in de hoek zittend begreep hij maar al te goed dat het genoemde incident gemeld zou gaan worden. En wel aan niemand minder dan zijn moeder. Onze dochter, net als haar moeder en enige miljoenen andere moeders, is een Joodse moeder. Nu zijn er diverse omschrijvingen en beschrijvingen van Joodse moeders … Een van de meest typerende is: wat is het verschil tussen een terrorist en een Joodse moeder? Met een terrorist kun je onderhandelen … Hetgeen wellicht een indruk geeft van wat het fenomeen ‘Joodse Moeder’ inhoudt.

Dit schrikbeeld zal waarschijnlijk in het hoofdje van onze oudste kleinzoon zijn blijven rondzingen, met als gevolg dat toen de ochtend voorbij was en hij begreep dat Het Moment Van De Waarheid met rasse schreden naderde, hij besloot tot een afleidings-strategie. Welke moeder zou niet tot tranen toe geroerd zijn bij de aanblik van zo’n onbedaarlijk huilend hoopje ellende?

Aangezien zijn moeder ooit een kleuter was geweest met een Joodse moeder, was ze wel goed … maar niet gek.

© Simon Soesan