Moshav Sde Avraham heeft het niet gemakkelijk de laatste jaren. Bijna dagelijks onder vuur liggend van de Hamasraketten, moet je echt idealist zijn om daar te wonen. Maar een terrorist in de moshav hadden ze nog nooit gehad. Zeker niet een, die het verkeerde huis koos om zijn kwaad uit te halen.
Yael Re'em-Matspoen is 39 jaar en heeft vier kinderen. Om half vier 's ochtends deze week brak er iemand in bij haar thuis. Ze was toevallig wakker en hoorde het. Kordaat stond ze op en vond een Arabier in haar kamer, terwijl twee van haar kinderen bij haar in bed sliepen. Ze dacht meteen aan de afslachting in Itamar, toen bijna de gehele familie Fogel werd vermoord door twee Moslimhelden, terwijl ze sliepen. IJskoud vroeg ze de Arabier wat hij wilde. Deze gebood haar om op de grond te gaan liggen. Ze vroeg hem of hij geld wilde, maar de man gebood haar om op te staan en op de grond te gaan liggen. Meteen begreep ze dat er geen keus was. Ze gooide een laken om en stond op.
De terrorist gebood de vrouw om op de grond te gaan liggen, maar ze weigerde te doen wat haar gezegd werd en viel de held aan. “Hij gooide me op het bed, ging op me zitten en opeens zag ik dat mes van hem, terwijl ik hem van me af probeerde te halen. Ik had nog niet door dat hij me al aan het steken was, ik sloeg en schopte hem,” vertelde ze later. “Opeens ging hij van me af en rende naar de andere kant van de kamer en pakte allerlei dingen op die hij naar me toe begon te gooien. Ik pakte mijn dochtertje snel en zei haar naar de kamer van de oudste te rennen, terwijl ik de kleinste in de bunker-kamer, waar mijn andere dochtertje sliep, zette en de deur sloot. Ik rende terug naar de slaapkamer en pakte een grote bel, die ik gebruik bij paardenwedstrijden in de moshav en begon die bel te klingelen, om lawaai te maken.” Door het lawaai rende de terrorist naar de badkamer, waarna Yael meteen de badkamerdeur op slot gooide.
“Ik wilde mijn man bellen, of een buurman” vertelde ze verder, “om hulp te krijgen. Ik bloedde want hij had me diverse keren gestoken zonder dat ik het in de gaten had, vanwege het vechten met hem. Later hoorde ik dat hij uit het badkamerraam geklauterd is en weg is gevlucht. De buurman kwam met zijn pistool en wat later was de hele wereld aanwezig.”
Yael werd licht gewond tijdens het gevecht met de terrorist. Het was haar meteen duidelijk dat de man geen inbreker was: “Ik wist meteen dat hij een terrorist was. Welke inbreker doet het licht aan? Hij had de autosleutels kunnen nemen en wat geld uit mijn portemonnee, maar het was duidelijk dat hij een ander plan had. Mijn oudste dochters kunnen al uit hun hoofd vertellen wat er allemaal gebeurd is. De kleine niet zo. Het is beter dat ze het snel vergeten. Mijn kinderen hoorden van de media dat ik een heldin ben, maar ik heb ze gezegd dat zij juist de helden zijn, want ze raakten niet in paniek. Ze zijn mijn heldinnen.”
De terrorist werd wat later door het leger tijdens de achtervolging doodgeschoten. Waarschijnlijk zal Israël wel weer op de vingers getikt worden voor ‘het onnodig doden van een arme militant’, maar in elk geval is nu duidelijk hoe deze terrorist de grens overkwam: tijdens een demonstratie van ‘arme Palestijnse boeren’ langs de grens tussen Gaza en Israël werden er stenen en enkele handgranaten door deze ‘arme boeren’ naar de Israëlische soldaten gegooid. De wereld rapporteerde dat Israël een onschuldige militant zomaar had doodgeschoten, maar de hele demonstratie ging om het afleiden van de soldaten, waardoor de ‘held’ snel een stuk hek kapot hakte en erdoor ging.
Yael’s vader, die in de zelfde moshav woont, gaf een laconiek commentaar op wat er allemaal gebeurd was: “Niks aan de hand. Die stommeling heeft het verkeerde huis gekozen voor zijn sinistere plan. Mijn dochter? Die moet je niet boos maken, die bijt van zich af.”
© Simon Soesan
