Waarschijnlijk heeft u het niet eens gelezen of gehoord. Zeker niet op tv gezien. Maar enkele dagen geleden is de afgezant van het JNF in Australië in elkaar geslagen. Op straat. Door een groepje jongeren die hem en wat anderen eerst voor rotjoden uitscholden. Schedelfractuur, blauw oog en een contactlens die in zijn oog brak, waren de gevolgen voor mijn collega.
Ik herhaal dat ik vermoed dat de meesten onder u dit kleine incident niet gerapporteerd hebben gekregen. Een Jood die in elkaar wordt geslagen of zelfs wordt vermoord omdat hij Jood is, is geen wereldnieuws. Als een aangevallen Jood terugslaat, is het wel wereldnieuws uiteraard. Want, zoals ik al vaker heb geopperd: de wereld moet nog wennen aan Joden die terugslaan. Let wel: terugslaan. Niet: aanvallen.
Uiteraard zijn er onder ons Joden ook extremisten die onschuldigen aanvallen. In de meeste gevallen, helaas niet allemaal, worden die in ons land dan opgepakt en berecht. Helaas gebeurt dat niet zo in andere landen, vooral niet wanneer een Jood wordt aangevallen.
Ik ben afgezant van de Staat Israël. In Duitsland. Voor Keren Hayesod, bij u in Nederland bekend als de Centrale Israël Actie/CIA. Ik kan hier niet mijn veiligheidsmaatregelen met u delen. Deze zijn uitgebreid en complex. Omdat ik Jood ben en Israël vertegenwoordig, moet ik oppassen. En niet alleen ik: al mijn collega's hebben dezelfde instructies en maatregelen.
Een jaar geleden stonden we op een Israëldag in het stadje Siegen en werden aangevallen door neo-nazi's, geleid door een man in een heus nazi-uniform. Onder applaus van veel omstanders gooiden ze onze tafeltjes om en sloegen een vrouw een blauw oog, waarna ze wegrenden. De vier agenten die ons moesten beschermen, beleven rustig roken en koffie drinken terwijl dit gebeurde. Slechts nadat ik ze bevolen had (werkelijk: ik gaf ze een bevel!) om achter deze mensen aan te gaan, slenterden ze naar hun wagen en reden weg, ons onbeschermd achterlatend. Later werd me verteld dat het ‘een paar verwarde nozems waren’, en er geen reden voor arrestatie was.
Niet dat dit incident mij geïntimideerd heeft. Noch heb ik plannen om me te verbergen of op te stappen. Nu dan ook in het oh zo culturele en beschaafde Australië het antisemitische geweld de kop heeft opgestoken, vermoed ik dat de sluizen geopend zijn en we meer van deze incidenten gaan meemaken. Omdat het kan, omdat het mag.
Niet dat we hulpeloos zijn. Want er is een instantie die Joden beschermt. Er is een instantie die Joden, waar dan ook in de wereld, zal redden wanneer het nodig is. Die instantie heet Israël. Niet de EU, niet de VS, en zeker niet de zonder meer antisemitische VN. De staat Israël heeft al bewezen dat wanneer Joden zelfs in het midden van Afrika geselecteerd worden (en ik gebruik dit woord expres), zij deze Joden redden zal.
En mijn collega's en ik zullen daarom altijd met trots onze staat vertegenwoordigen, terwijl we wel degelijk af en toe achterom kijken om ons te verzekeren dat niet nog iemand, onder het mom van vrijheid van religie of meningsuiting, ons wat aandoet.
© Simon Soesan
