De Haarlemse, niet democratisch gekozen burgermeester van Amsterdam blijft haar superbegrip over wat wel en niet in Amsterdam kan gratis tentoonstellen. Een wet tegen het dragen van boerka’s? Veegt ze haar Haarlemse bips mee af. Gewelddaden op de Dam van slecht geïnformeerde mensen die vuil spuiten op Israël? Wacht tot er een Jood daar vragen komt stellen en arresteer die Jood meteen! Want ze weet zóóó goed wat bij Amsterdam past.
Amsterdam, Mokum onder ons Joden, omdat het Dé Plaats, HaMakom, was. Van onze ouders en grootouders hebben we de verhalen gehoord en foto’s gezien van wat er allemaal in de Jodenbuurt gebeurde. Hoe men samen leefde, hoe iedereen zijn eigen leventje kon leiden – totdat het Duitse Beest langskwam. Plotseling liet de meerderheid van de Nederlandse bevolking zien wat men echt van de Joden vond: men begon met het verraden, verkopen, afvoeren, transporteren en afslachten van de Nederlandse Joodse bevolking, met volledige steun van de naar Engeland gevluchte helden, die zich doodgewoon ‘regering’ bleven noemen. En terwijl het afvoeren van Joden volop werd afgewerkt, zorgde Nederland er ook voor om de Joodse bezittingen in te pi… eh … te laten verdwijnen.
Toen na de oorlog bekend werd dat Nederland voor altijd wereldkampioen verraden, verkopen, afvoeren en afslachten van Joden was geworden, was dat niet genoeg voor de Nederlandse overheid: verdwaasde, misplaatste, uitgehongerde en radeloze Joden die het lef hadden de afslachting te overleven en nog terug kwamen naar hun stad, dorp en straat, werden meteen aangepakt voor achterstallige huur en belasting.
Zelfs toen mijn vader met de levensverzekeringspolis van zijn vermoorde oom (mijn ouders verloren gezamenlijk 337 familieleden aan de Duits-Nederlandse samenwerking) bij de RSV kwam vragen hoe dit in zijn werk gaat, werd hij afgewimpeld met “meneer die man betaalt al sinds 1942 niet en beantwoord zijn post niet, dus de polis is ongeldig.” Want zo is Nederland, zo gevoelig, zo barmhartig voor zijn medemens.
De Amerikaanse en Israëlische inlichtingendiensten hebben hun analyse van Europa enkele maanden geleden bekendgemaakt: Europa is voor de Joden verloren en is zelfs levensgevaarlijk geworden. In enkele landen hebben de Joden dat allang begrepen en zijn naar huis gegaan, naar Israël. In andere landen zeggen de Joodse gemeentes dat het heus allemaal niet zo hard van stapel zal lopen en dat het wel meevalt.
En ik? Ik wil dat Amsterdam ons haar naam teruggeeft – Mokum. Die is van ons, want die stad was van ons. Maar niet meer. Laat geen enkele toffelemoon die naam op de lippen nemen. Die naam hoor je te verdienen.
En dat is voorbij.
En ik kan dat vrij en blij op papier zetten want ik ben in het zevende decennium van mijn leven. Volgens de nieuwe generatie politici kan ik zorg, operaties en hulp wel vergeten. Misschien dan toch weer Aktion T4 om de kassa in de gaten te houden?
