Nee, bang zijn we niet. Wel bezorgd. Uiteraard hebben we wel ergere dingen meegemaakt. Denk alleen al aan alle bussen die in de jaren ’90 opgeblazen werden. Dat gebeurde destijds overigens in een tijd dat er zeer gevorderde vredesonderhandelingen werden gevoerd. Dit voor het geval iemand mocht willen opperen dat de huidige gewelddadigheden een resultaat zouden zijn van het volkomen stilliggen van de onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnen.

In de sociale media lees ik de grappigste analyses van de voor u zo bekende ‘Israël experts’; mensen met ‘contacten in Israël’… Mensen die ‘heel veel’ in Israël zijn… en ‘het leven daar echt goed kennen’… Die geen idee hebben wat voor flauwekul ze allemaal uitkramen, ook in de geschreven pers en op televisie, waar ze met een heel ernstig gezicht proberen uit te leggen hoe ons leven er uitziet en, sterker nog, hoe ons leven er volgens hen uit zou moeten zien. Uiteraard wordt al deze wijsheid vanuit hun makkelijke stoel in het – voorlopig nog – veilige Nederland over het volk gestort.

Nummer één van deze hilarische analyses is voor mij de bewering dat al dit geweld veroorzaakt wordt door de bezetting. En de nederzettingen. Want toen het geweld begon met een massamoord op Joden in Hebron in 1929 was er uiteraard ook een bezetting. En waren er nederzettingen. En toen Fatah in 1959 werd opgericht, was dat vanzelfsprekend ook vanwege de bezetting. En vanwege die nederzettingen natuurlijk.

Even voor de duidelijkheid, ik ben uitdrukkelijk een tegenstander van die nederzettingen. Maar dat heeft niets met het gezwets van uw ‘experts’ te maken. Ik woon 42 jaar in Israël. Heb er mijn militaire dienst vervuld, ben er getrouwd, heb er kinderen gekregen, kinderen hebben er in het leger gezeten, zijn er getrouwd en ik heb er kleinkinderen gekregen. Dus een klein beetje historie heb ik er wel geschreven…

We maken heel wat fouten in ons land. En ja, we hebben er ook corrupte leiders tussen zitten. Zoals ieder ander land. En we hebben er volkomen verschwarzte rabbijnen tussen zitten. Het zij zo. Daarnaast hebben we nog heel wat goed te maken met de niet-Joodse bevolking van ons land. Dat is ons probleem en niet het uwe. We willen nog steeds de homogene Israëlische burger creëren. Die kan Joods, Christen, Moslim, Druze, Bahai of zelfs belijdend Heiden zijn. Maar dat doe je niet in 67 jaar. Dus er worden fouten gemaakt. Maar naast het maken van die fouten, zijn er ook dingen die we heel goed doen. We hebben indrukwekkende industrieën opgebouwd, we zijn leidinggevend in de hightech industrie, in de medische wetenschap en medische industrie. We hebben steden gebouwd, wegen aangelegd en woestijn vruchtbaar gemaakt. We hebben ons land succesvol ontwikkeld.

Als we naar onze buren kijken, nu 20 jaar na de Oslo-akkoorden en het interim vredesverdrag met de Palestijnen, zien we toch iets anders. Miljarden zijn er geschonken voor de opbouw van hun land. En ja, ik geloof in een tweestaten-oplossing, al was het alleen maar om ‘hen het hunne en ons het onze’ te laten. Maar… waar zijn hun broodnodige fabrieken? Waar zijn hun straten, hun huizen? Waar is hun infrastructuur? Waar is al dat geld gebleven? Om aan die vragen te ontkomen blijft de Palestijnse leiding olie op het bijna gedoofde vuur gooien en blijft spreken over bezetting, terwijl hun handtekening onder het interim vredesverdrag betekent dat zij toegeven dat er helemaal geen bezetting is. Maar wie leest dat? Of zoals George W. Bush ooit gezegd heeft: “Breng me niet in de war met feiten”.

En op het moment dat ze zien dat andere gebeurtenissen in de wereld de aandacht van hen dreigen af te leiden, krijgen ze ter plekke een nieuw idee: de Joden willen zich de Tempelberg toeëigenen. U weet wel, waar ze hun Moskee bovenop de resten van onze Tempel hebben geparkeerd. Want hun Moskee is heilig en onze Tempel blijkbaar niet. De Tempelberg die we in 1967 veroverden tijdens een zesdaagse oorlog. Een oorlog die ons werd opgedrongen en die door al onze vijanden tezamen werd verloren. Het is die Tempelberg die de Joden zouden willen confisqueren. Waarop hun leider zegt: “De Joden mogen met hun vuile stinkpoten onze heilige berg niet bevuilen.” En niemand zegt daar wat van. Dat mag allemaal gezegd worden, al is het een leugen. En als er rotsen, molotovcocktails en wapens in hun heilige Moskee gevonden worden, dan blijft de wereld zwijgen. Want dat is ‘gewoon’ verzet tegen die Joden met hun vuile stinkpoten.

Als ze zien dat ook dat niet genoeg is, dan gebruiken ze de jeugd. Hun jeugd die ongeschoold is, geen toekomst heeft en zich verveelt. “De Joden willen onze moskee vernietigen. Ga de Joden doden.” En dan begint de ellende pas goed. De jongste terrorist was 13 jaar oud. Europa krijgt er weinig van te horen en wat ze te horen krijgen, inclusief van uw ‘experts’ in Nederland is onvolledig en erg eenzijdig. Wat gebeurt er als zo’n tiener, die een aantal mensen heeft neergestoken, wordt neergeschoten door de politie? Dan verschijnt er een bewerkte foto van het lijk op Facebook met als onderschrift dat de Joden lukraak Palestijnse kinderen doodschieten. Nog meer olie op het vuur dus.

Toch is er een verschil tussen die eerste massamoorden in 1929 en die van vandaag. Nu hebben we ons eigen land, onze eigen politie en ons eigen leger. Dat leger zijn we overigens zelf. Daarom hebben wij Israëli’s het moeilijk met de overheid, want ook dat zijn wij zelf. Maar we staan ons mannetje. Geen zorgen, het komt allemaal goed. Juist omdat we op onszelf moeten en zullen passen.

En terwijl Europa zich verslikt in alle geregistreerde en ongeregistreerde ‘vluchtelingen’ (de VN vermoedt dat slecht 10% echte vluchtelingen zijn, maar dat beschouwt de EU als niet geloofwaardig) en niemand zich meer afvraagt waar die 2 miljoen Yazidische vluchtelingen zijn gebleven, landen er elke dag in de omgeving van het Zarka vluchtelingenkamp in Jordanië (met meer 2 miljoen vluchtelingen in tenten) privé-vliegtuigen uit de Golfstaten, die daar kinderen kopen en meenemen. Honderdduizenden mensen zijn inmiddels afgeslacht in Syrië, Irak en Koerdistan.

En Europa slaapt of houdt zich in ieder geval slapend. Nederland gaapt en leest de krant van wakker Nederland die hun vertelt dat weer een BN-er gaat scheiden. Want dat is tenminste echt nieuws.

Welterusten, allemaal.

Simon Soesan

Bewerkt en geredigeerd door Hendrien Kloots

© Caun & Van Beem