Vreemd allemaal. Men verzint woorden en meteen is het een waarheid. Nu vindt men het ‘zichzelf fotograferen’ een modewoord. Ikzelf had een heel ander woord in mijn hoofd als woord van het jaar. ‘Jihadist’, bijvoorbeeld. Zoals de lezer nu wel weet, is mijn zwemvriend, Yunis, een Moslim en zijn vrouw heet ... Jihad. Nee, en dat betekent dus niet dat ze knettergek op een heilige oorlog is overgegaan. Jihad heeft een paar betekenissen die ‘tot het uiterste gaan’ aanduiden. Met gemak heeft de Nederlandse pers dit woord verkracht en een ieder die naar Syrië wil gaan om meisjes, jongens, vrouwen en mannen te verkrachten – ahem, neem me niet kwalijk, om op heilige oorlog te gaan (er bestaat volgens de Qur'an geen mogelijkheid voor oorlog, laat staan een heilige oorlog, tussen Moslims, want een Moslim mag helemaal geen Moslim vermoorden ...), krijgt meteen de naam jihadist. Prachtig. Stom. Maar dat is het niveau van de media in Nederland, begrijp ik. Niks geen feiten controleren, gewoon, met de muziek meelopen.
Ondertussen is de situatie in Syrië en Libanon erg zorgwekkend. In Mel Brooks´ film ‘Blazing Saddles’ ronselt de boef andere boeven om een dorp te laten verdwijnen. Brooks laat knap de gekste figuren, van KKK tot veedieven, verschijnen, iets wat lachwekkend werkt. Ook in Syrië en Libanon hebben zich nu de geksten van de geksten verzameld. De originele opstand tegen Assad is allang vervangen en weggedrukt en de nieuwe idioten bazuinen wereldwijd dat zij een heilige oorlog gaan voeren tegen ... Momentje, welke dag is het vandaag ... oh, vandaag tegen Israël. Morgen weer tegen Assad. De situatie is zo angstaanjagend geworden, dat zelfs het Brein van Amerika, B. Hoessein Obama, liever Assad de slachter in zijn stoel laat zitten, dan de tienduizenden ontsnapte gekken te steunen. Helaas denkt de wapenindustrie er anders over. Er moeten zaken gedaan worden, er moet geld verdiend worden. Dus hebben we nu een situatie waar mensen, die niets met Libanon en Syrië te maken hebben – en in feite in een gesticht horen – nu met enge wapens langs onze noord- en oostgrenzen lopen. En de Nederlandse media noemen ze gewoon jihadisten. Binnenkort zeker ook een jihadisten-uitkering. Of een jihadisten-fonds. En Nederland, heerlijk multiculti, betaalt er wel voor hoor. Is beter dan serieuze ziekte- en verzorgingsdiensten te verlenen aan de belastingbetaler.
En als er dan vijf raketten uit Libanon op Kiriat Sjmona landen, zijn de Nederlandse media stil. Pas als Israël terug schiet, schrijft de krant van wakker Nederland dat Israël Libanon beschoot, om ergens diep in het artikel dan toch nog te vermelden dat er eerst vermoedelijk, schijnbaar en misschien iets uit Libanon was geschoten op Israël. En gij gelooft het.
Het woord van het jaar 2013 is selfie. Iets wat de Nederlandse regering of de Nederlandse media nooit zullen doen: een foto van zichzelf maken en er eens goed naar kijken. Want die foto wordt heel lelijk. Fout, zou ik bijna zeggen, want dat is een woord dat zeker de krant van wakker Nederland al meer dan 70 jaren goed past.
Toch wens ik u en uw dierbaren een voorspoedig en gezond 2014. Mocht u niet snappen waarom de Nederlandse overheid denkt te kunnen besparen op de zorg, dan weet u nu waarom de gekkegestichten dicht kunnen, want men heeft alle gekken naar het Midden-Oosten gestuurd. Zoals mijn vriend Yunis graag zegt: ‘Long Live Jihad!’
© Simon Soesan
