Ik was elf en zat in de vijfde klas van de Julianaschool in Beverwijk. We wisten allang dat Sinterklaas niet bestond, maar de Sint zou langskomen op school. Bij ons in de klas aangekomen wees de Goedheiligman op mij en gebaarde me naar voren te komen. Weifelend stond ik even later naast hem. “Zo,” zei de Sint, “dus jij gelooft dat ik niet besta?”
Het werd doodstil in de klas. Ik keek naar mijn vriendjes die me met grote ogen aankeken. De Sint keek me afwachtend aan. “Nee ...” zei ik zacht, “u bestaat wel, Sinterklaas.” Sinterklaas keek de klas aan. “Nog iemand die niet in mij gelooft?” vroeg hij. Het bleef stil.
Een jaar later werd ik gevraagd als Zwarte Piet en tot aan mijn alija speelde ik jaarlijks Zwarte Piet op de Montessori kleuterschool, dezelfde kleuterschool die ik tussen 1960 en 1962 bezocht. Nooit heb ik me afgevraagd waarom Zwarte Piet zwart was. Nooit heb ik een klacht gehoord van mijn Surinaamse en Indonesische vriendjes, die altijd “Piet, Piet!” riepen om nog een paar verrukkelijke pepernootjes te krijgen.
En nu opeens is alles anders. Onze besnijdenis, meer dan 5000 jaar oud, is plotseling barbaars en wordt gezien als een schending van de rechten van een baby, terwijl het hele geheim achter de besnijdenis juist bescherming is. Kosjer slachten, iets wat wij al 5000 jaar doen, is plotseling te pijnlijk voor een politicus die beweert dieren te vertegenwoordigen, alsof die dieren hun geheimen met deze niksnutten gedeeld hebben. In Engeland, en nu ook al in Amerika, zijn steden die Kerstmis als openbaar feest verbieden, want het krenkt anderen. En nu is Zwarte Piet het teken van discriminatie. Want alles kan en alles mag. Je kunt het zo gek nog niet maken en toch toestemming krijgen op grond van religieuze vrijheid of discriminatie. Zo kun je de Nederlandse wet beduvelen en zeggen dat een Jood op Sjabbat geen identificatie bij zich mag hebben. Moet je proberen in Israël, zoiets te beweren ...
Iedereen wil voor een paar minuten in de schijnwerpers staan. Al zeg je maar wat stoms, je eist respect uit religieuze of vrijheidsgronden. Kan jou wat schelen.
En nu pikken ze Zwarte Piet in. Een traditie van honderden jaren. Volgend jaar gaan ze achter de lilliputters van Father Christmas aan. Daarna komt de Paashaas aan de beurt, want dat gesleep met eieren is te zwaar voor het beestje en dus uitbuiting. Ik vermoed dat binnen een paar jaar de Hollandse Nieuwe eraan zal gaan, want dat gehannes met halfdode haringen die halflevend worden opgegeten zal wel het stokpaardje worden van de Partij voor de Dieren. En daarna worden diverse sprays tegen mieren en insecten verboden, want dat zal wel gelijk staan aan doodslag. Gek zijn ze geworden. Geen kind dat een trauma heeft van Sinterklaas, of Zwarte Piet.
Hoewel ik Nederland verlaten heb, heeft Nederland bepaalde tradities die ik respecteer. Van Sint tot Koning – het is allemaal onderdeel van wat Nederland is. Goed of slecht, het is en blijft iets Nederlands. Daar ik zelf niet alles wat in Nederland is gebeurd of gebeurt, kan accepteren (maar wel respecteer) woon ik niet in Nederland. De definitie van traditie is het overdragen van persoon op persoon en van generatie op generatie van cultuurgoederen, overlevering; hetgeen aldus wordt overgeleverd, van oudsher bestaand gebruik.
Ik vermoed dat de nieuwe traditie in Nederland er als volgt uit ziet:
Het annuleren van cultuurgoederen en overleveringen, ten bate van allochtone minderheden die u met de dood bedreigen om hun cultuur te laten gelden op rekening van de uwe.
Slaap zacht, Nederland.
© Simon Soesan
