U gaat het meemaken: diverse ‘experts’ die u gaan uitleggen en vertellen wie wat gaat doen met de resultaten van onze verkiezingen. Want ze weten het allemaal zo goed. Dus u hoeft het niet van mij te horen, want dat ik 46 jaar in dit land ben en dat de meeste kopstukken in deze verkiezingen allemaal kennissen/vrienden/maatjes van me zijn is allemaal niet interessant. Dus laat ik de analyses over aan de experten die niet in Israël wonen, maar hun brood verdienen met het doen alsof ze iets van ons leven hier snappen. Want ze komen hier een paar maal per jaar, dus zijn het experts.
Nee, deze verkiezingen gingen wat mij betreft niet over Bibi of Gantz. En ook niet over links, rechts, seculier, Gaza of Iran.
Deze verkiezingen gingen voor mij over mijn zionisme (ik weet het, een vies woord in Nederland, maar ik kan het niet helpen, zo ben ik. Niet vies, wel zionist). Ik ben ervoor naar huis gevlogen en kon er met mijn kleinkinderen over praten. IK legde ze uit wat democratie is, wat verschillende opinies betekenen. Hoe het werkt. En hoewel ze liever een computerspelletje wilden spelen, kon ik ze bij brengen wat verkiezingen zijn. Want ik kwam bijna 46 jaar geleden naar dit land om iets te doen. Helpen opbouwen en iets achterlaten.
Dus gingen we deze week, op verkiezingsdag, naar het stemlokaal en legde ik ze uit wat de mensen voor ons deden. En toen het mijn beurt was, nam ik ze mee naar de stemcommissie en vroeg ze om de kinderen uit te leggen wat we nu moesten doen. En daarna gingen we allemaal het hokje in om het juiste papiertje, de juiste ‘pettek’, zoals we hier zeggen, uit te kiezen. En die mochten ze samen in de enveloppe doen. Gezamenlijk liepen we naar de stembus, waar ik de drie jongens om hulp vroeg om de enveloppe erin te gooien.
Wat mij betreft is het stemmen in ons land net zo belangrijk als het doorvoeren van onze Joodse overlevering, onze geschiedenis en het voortbestaan van onze Joodse identiteit. Alle drie de jongens namen hun taak heel serieus. Want je kan het ze niet vroeg genoeg bijbrengen: dat we allemaal recht hebben op onze eigen mening, onze eigen overtuiging en dat we die kunnen uiten met ons stemrecht, wat ook een plicht is.
Dus gaat u rusting naar de ‘experts’ luisteren en lees hun stukjes maar.
Politieke verkiezingen draaien om de toekomst van ons land, en die toekomst zijn mijn kleinkinderen, waar ik me op concentreer. Omdat we het altijd beter kunnen doen en omdat we iets goeds willen achterlaten voor hen.
De dag na de verkiezingen speelde onze oudste kleinzoon, acht jaar oud, Mozes in een toneelstuk op school. “Saba, weet je waarom ons volk veertig jaar rondliep in de woestijn? Omdat ze met de Israëlische post gestuurd waren!” De rest van de dag bleef hij die mop herhalen.
Goed of slecht, alles wat we hier hebben, hebben we zelf gecreëerd en we zijn nog lang niet klaar. We zijn druk bezig het nog beter te doen. En we gaan nergens heen. We blijven hier. En als we ontevreden zijn met onze regering, dan stemmen we ze weg.
Vraag het mijn kleinkinderen maar.
En niet de ‘experts’.
