“Het is een nationale ramp!” zei El-Fayad, de premier van de Palestijnse Autoriteit (PA), enige tijd terug. Hij sprak dramatisch en was zichtbaar bewogen. Hoe kan het ook anders?
Even bij het begin (nou ja, begin ...) beginnen:
Sinds 1967 zit Israël op de Westelijke oever van de Jordaan, bij u bekend als de West Bank. Veroverd in 1967 toen alle buurlanden Israël even de zee in zouden duwen en in zes dagen tijd door Israël werden verslagen. Hoewel ze de oorlog hadden verloren en zich – zeker qua gewoonte in deze omgeving – zouden moeten schamen, eiste men meteen dat Israël zich per direct uit de bezette gebieden zou terugtrekken. Want wat is dat allemaal? Je mag met z’n twaalven niet eens een piepklein landje aanvallen? En als je dan verliest, ben je dan delen van je land kwijt? Kom nou, dit is het Midden-Oosten en als je oorlog begint en verliest mogen ze geen land inpikken hoor!
Helaas, ook al werd de West Bank op Jordanië veroverd, toen Israël de vrede tekende met Jordanië, wilde Jordanië het land niet terug. Hetzelfde gebeurde met Egypte, dat tijdens de vredesonderhandelingen duidelijk maakte geen interesse te hebben in de Gazastrook (in feite zei de toenmalige president Sadat van Egypte tegen de Israëlische premier Begin: “Die troep mag je houden”).
Het is nu jaren later. Hoewel Israël al zeven jaar weg is uit Gaza, blijft Europa geloven dat Israël Gaza nog bezet. Want Europa snapt het niet helemaal. De realiteit hier is inderdaad moeilijk te volgen. Neem de kolonisten bijvoorbeeld. Mijns inziens een irritant volk, een minderheid van nog geen 200.000 man die daar echt wonen en de agenda van onze Staat proberen te dicteren. Laten we eerlijk zijn, behalve hun fanatieke ideeën over een Groot Israël, zijn er ook praktische redenen om daar te wonen: de belastingen zijn absurd laag, een woning huren is heel goedkoop, en de meesten werken nog voor de gemeente of lokale gemeenschap en hebben eigenlijk geen echt beroep. Maar wie bouwt hun huizen, dacht u? Of wie werkt op hun land? Juistem: dezelfde mensen die zij - de kolonisten - zo haten, van wie zij hun land aftroggelen en soms zelfs hun boomgaarden in de fik zetten: de Palestijnen.
Raar maar waar, zeg ik graag. Aan de ene kant schreeuwen de Palestijnen dat Israël moet opstappen van de West Bank, aan de andere kant werken de Palestijnen bij deze kolonisten. Weer aan de andere kant schreeuwen de Joodse fanaten dat alle Arabieren maar moeten ophoepelen, maar hebben ze de Palestijnen wel nodig om hun werk te doen. Ik schrijf ‘werk’ en geen ‘zwaar’ of ‘vuil’ werk, want wij geven graag al ons werk uit handen. Het liefst aan Palestijnen, en anders maar een gastarbeiders uit Roemenië, China en de Filipijnen. Een Palestijnse vriend van me zegt graag dat het maken van kinderen schijnbaar geen werk is, anders zouden wij Israëli’s het aan hen opdragen ...
Maar terug bij deze hardwerkende Palestijnen. Een tijdje terug deelde onze zig-zag expert, premier Netanyahoe, mede dat hij het bouwen op de West Bank bevroor. Nu moet de lezer wel onthouden dat dit het Midden-Oosten is: bouwen is niet altijd bouwen, de West Bank is niet altijd de West Bank en bevriezen is niet altijd bevriezen. Maar we kunnen zeggen dat het bouwen op de West Bank bijna zo goed als stil stond, ondanks het tegenstribbelen van onze kolonisten, die sowieso weer iets nieuws aan het zoeken waren om hun kinderen bezig te houden en de ‘bevriezing’ met twee handen aannamen. Is toch heerlijk? De kinderen de deur uit? Nu dat de meeste Palestijnse boomgaarden verbrand zijn, hadden die kinders niets te doen en nu kunnen ze weer heerlijk stenen en menselijke uitwerpselen op Israëlische soldaten gooien ...
Echter, de bouwstilstand had nog en staartje waar weinigen aan hadden gedacht: duizenden Palestijnen werken voor 50 tot 70 shekel per dag (jawel, onze kolonisten zijn gul!) in de bouw en zijn dus afhankelijk van het bouwen van huizen. En dat stond zo goed als stil. Want de Palestijnse regering eiste het, Obama insinueerde het en Netanyahoe deed het ook nog!
Tienduizenden Palestijnen waren werkloos. Geen inkomen brengt spanning thuis, dus hup, de straat op! En neem de kinderen mee, heeft Moe wat rust. En als ze allemaal niks te doen hebben op straat, nou leer dan van die kolonisten en zoek mot met het Israëlische leger, daar zijn ze toch voor?
El Fayad noemde het een nationale ramp. Ja, hij weet wel dat ook hij de bouwstop eiste, maar sinds wanneer doet Israël wat de Palestijnen vragen?
Welkom in het Midden-Oosten, waar niets is wat het lijkt en de realiteit alle verbeeldingen voorbij gaat!
© Simon Soesan
