Ze had er helemaal geen zin in, onze dochter. Acht jaar geleden, klaar met haar extra lange legerdienst omdat ze ‘iets speciaals’ wilde doen, en na de traditionele reis naar het buitenland van na het leger, probeerden wij haar te overtuigen om iets te gaan leren. Had ze geen trek in. Wekenlang spraken we met haar over diverse beroepen, universiteiten, maar niets hielp.
Als trotse Cheefa’ie (inwoner van Haifa) vertelde ik haar dat onze stad al drie Nobelprijswinnaars had (ondertussen al vier …), maar ook dat overtuigde haar niet.
“Abba, ik red me wel, ik heb geen graad nodig, ik heb er geen zin in,” was haar beste tegenwerping. Maar Abba gaf niet op en ook haar moeder gaf niet op.
Uiteindelijk besloot ze op het beroemde Technion te gaan studeren. In de trant van: als ik het al doe, dan wel bij de beste. Gedurende vier lange en moeilijke jaren studeerde ze industrieel management. Geen idee wat het is. Maar al in haar tweede jaar begonnen bedrijven met haar te praten. Toen ze na vier jaar haar universitaire graad kreeg, had ze al een contract met een bekend marketingbureau op zak. Na een paar jaar zat ze al bij een hightech firma, die haar al snel directielid maakte. Ondertussen besloot ze met haar partner te trouwen. Uiteraard op de Israëlische onafhankelijkheidsdag, want wij wonen niet zomaar in Israël: wij geloven in Israël.
Het Technion verdween niet uit ons leven, want ook zoonlief besloot er te gaan studeren. Echter, deze week was hij bijzonder verrast. Er zou een gastdocente komen. Toen zijn zus binnenliep en boker tov lekoelam (goedemorgen allemaal) zei, deelde hij dit meteen via de moderne technieken in zijn slimme telefoon aan ons mede. En dus beleefden wij een uniek moment dat onze dochter les gaf aan onze zoon, op het zo beroemde Technion.
Geiwe is niet het juiste woord, want ik liep naast mijn schoenen en kan die krengen nu niet meer vinden. Onbelangrijk, want het kind dat er geen zin in had en het nut er niet van inzag, gaf even vlot les op het Technion.
Wie weet, is de vijfde Nobelprijs nog onderweg. Wel of niet, in elk geval weten we van haar dat kleinkind nummer drie welzeker onderweg is.
Maar dat heeft echt niets met het Technion te maken …
© Simon Soesan
