Zo’n drie jaar geleden was er een flinke discussie in Nederland over het dragen van een hoofddoek door vrouwelijke politieagenten. Volgens een gedragscode uit 2011 van het ministerie van Veiligheid en Justitie moet de politie afstand nemen van het dragen van zichtbare uitingen van “(levens)overtuiging; religie; politieke overtuiging; geaardheid; beweging, vereniging of andere vorm van lifestyle.” Reden daarvoor is dat zulke uitingen afbreuk kunnen doen aan een “gezag uitstralende, neutrale en veilige houding” van de Nederlandse politie.
De toenmalige Amsterdamse politiechef Aalbersberg overwoog om het dragen van een hoofddoek door politieagenten niet langer te verbieden. Daardoor zou de politie ter vergroting van de diversiteit meer agenten kunnen aantrekken uit moslimkringen. Hij wees erop dat de politie in Groot-Brittannië, Ierland, Canada en de VS ook getooid mag zijn met een hoofddoek.
Daar had hij ook Israël aan kunnen toevoegen. In The Algemeiner van 17 februari 2020 was een artikel te lezen over Sabreen Saadi. Zij is de eerste politievrouw uit de Arabische gemeenschap die de rang van luitenant heeft bereikt bij de Israëlische politie. Ze staat trots op de foto bij het artikel – met hoofddoek om. Ze komt uit een bedoeïenenfamilie die woonachtig is het noorden van Israël. Er zijn uit haar eigen kring bedreigingen geuit vanwege haar keus om carrière te maken bij de politie. Zij is bepaald niet de enige, want er zijn enkele honderden Arabische politiemannen en ongeveer vijftig politievrouwen uit de Arabische sector.
In Nederland is men nog niet zo ver. De vraag is of het ook zover zál komen, gezien de geuite bezwaren. Ook principiële voorstanders van het dragen van een hoofddoek bij de politie zijn van mening dat Nederland er nog niet aan toe is. Het wordt door hen wel gezien als inperking van de vrijheid van godsdienst én beperking van benoembaarheid van Nederlanders voor alle functies in publieke dienst.
Het College voor de Rechten van de Mens, dat in Utrecht is gezeteld, mengde zich ook in de discussie, naar aanleiding van een klacht van een agente die werkzaam is bij het 0900-servicenummer van de nationale politie. Ze moet haar taak in burgerkleding verrichten, omdat ze een hoofddoek draagt en dat mag niet in combinatie met een politie-uniform. Haar hoofddoek is zichtbaar, omdat ze via een videoverbinding aangiftes opneemt. De niet bindende uitspraak van het college spreekt van discriminatie. Anderzijds is helder dat het college voorzichtig is geweest in zijn uitspraak, want er wordt gesproken van “niet zonder meer een hoofddoek in combinatie met uniform verbieden voor functies waarin beperkt contact is met de burger.”
Ik begrijp de tegenstand in Nederland wel. Het van oorsprong overwegend christelijke land is in rap tempo geseculariseerd. Uitingen van religie – of dat nu een keppel is, een zichtbaar kruis of een hoofddoek bij de rechterlijke macht of de politie – worden opgevat als niet neutraal of zelfs opdringerig. In het seculiere Nederland ziet men dat in veel kringen als een stap terug. Ongetwijfeld spelen anti-islam gevoelens ook een rol, maar dat is van een andere orde.
In Israël is het niet ongewoon dat politiemannen een keppel dragen. Avichai Mandelblit, de procureur-generaal (pg), draagt er óók een. In Nederland zou dat volstrekt ondenkbaar zijn.
Het zou wel heel discriminerend zijn als politie plus pg een keppel mogen dragen en een hoofddoek niet zou worden toegestaan. Bovendien is de islamitische minderheid in Israël veel groter (circa twintig procent) dan in Nederland (ruim vijf procent). Voorts speelt religie in Israël een beduidend grotere rol in het openbare leven dan in Nederland, al gaat dat niet altijd zonder slag of stoot. Ten vierde heeft Israël groot belang bij integratie van de Arabische (zo men wil Palestijnse) inwoners. Daar hoort dan ook bij dat christelijke en islamitische Arabieren deel uitmaken van de politie. Een hoofddoek mag dan geen beletsel zijn.
Allemaal goede redenen om in het Joodse land niet tegen van het dragen van een hijab door politievrouwen te zijn.
