Onze LG-koelkast en -vriezer heeft het opeens begeven. Direct na het boodschappen doen op donderdag, ontdekten we bij het opbergen van onze etenswaren dat het vriesgedeelte er de brui aan had gegeven. De spullen waren ontdooid. Daarna kregen we snel door dat ook het koelcompartiment niet meer naar behoren werkte.
Koelkasten zijn onontbeerlijk in warme landen, zoals Israël. (Ik heb geen idee hoe mensen dat vroeger zonder koelmogelijkheid voor bederfelijke waar deden.) Het Zuid-Koreaanse apparaat is pas iets meer dan zeven jaar oud en had naar ons idee nog best een paar jaar mee mogen gaan. Al schijnen de meeste koelkasten tegenwoordig ongeveer zes tot zeven jaar oud te worden, las ik. Duurdere halen meestal wel het dubbele aantal jaren.
Op vrijdag konden we gelukkig nog gewoon een sjabbesmaaltijd klaarmaken voor onze dochters uit Netanya en Tel Aviv met hun mannen en kinderen, want de koelkast bleef dankzij de isolatie nog enigszins onder de kamertemperatuur. Dus tegen de twintig graden, maar beslist geen zes graden meer. En over het vriesvak zal ik het maar niet hebben.
Ze zeggen wel eens dat een ongeluk zelden alleen komt, want toen onze oudste dochter met aanhang uit Netanya arriveerde, kregen we een telefoontje van onze andere schoonzoon uit Tel Aviv – die doorgaans met de kinderen de trap neemt vanaf de vierde – dat onze jongste dochter vastzat in de lift. De stroom in het hele gebouw was onverwacht uitgevallen en de generator die dan normaal gesproken wordt ingeschakeld, deed het niet. Ze zouden later aankomen, dus we konden alvast beginnen met eten, zei hij.
Dat vonden we geen goed idee en omdat we toch moesten wachten, stelde onze schoonzoon uit Netanya voor om het logge apparaat van de muur af te schuiven, zodat we bij de achterkant konden. Hij schroefde een paneel los, waarna een gigantische hoeveelheid stof zichtbaar werd op iets wat best eens de condensator kon zijn. Ook de ventilator ernaast zat onder een dikke laag stof.
Toen we het stof grotendeels hadden verwijderd, hoopten we uiteraard dat de LG weer zou aanslaan. Mooi niet. De ventilator draaide naar hartenlust, dat was het probleem niet. Ook de rest deed het, de binnenverlichting (met sjabbatschakelaar die we nooit gebruiken), de signalering dat de deur te lang openstaat en de knopjes om de temperatuur mee in te stellen. De speciale knop om snel ijsblokjes te kunnen maken, leek ook te werken, doch die knop indrukken had geen enkel effect meer behalve dat het controlelampje netjes aanging.
Onze schoonzoon uit Netanya, die al het stof aan de achterkant had ontdekt, raadde ons aan om er na het weekend een monteur bij te halen. Dat kost wel wat, maar altijd nog minder dan een nieuwe koelkast, merkte hij op. Onze dochter uit Tel Aviv, die inmiddels haar liftavontuur had overleefd en was aangekomen, kende zowaar een hele aardige monteur die haar prima en goedkoop had geholpen bij het repareren van haar wasmachine. Die man hebben we zaterdagavond, na sjabbat wanneer de werkweek op zondag bijna gaat beginnen, alvast een appje over ons probleem gestuurd. Tot mijn verrassing reageerde hij onmiddellijk. Na raadpleging van enkele collega’s zei hij dat het wel eens de compressor zou kunnen zijn. LGs hebben daar volgens hem nog wel eens problemen mee (daarom geven ze tegenwoordig tien jaar garantie op die dingen, vermoed ik, wat nog niet het geval was toen we de koelkast-vriezer kochten).
Een compressor vervangen is een vrij dure reparatie, want het is geen goedkoop onderdeel, plus dat het arbeidsloon er natuurlijk nog bij komt. Bij elkaar zou het ongeveer de helft van de prijs van nieuwe koelkast-vriezer kunnen worden. Maar het zou ook iets veel goedkopers kunnen zijn. Wat te doen?
Uiteindelijk hebben we zondag de knoop doorgehakt: toch maar een nieuwe, en weer een LG met ditmaal die tien jaar garantie op de compressor. De LG komt nu eenmaal als heel goed uit de bus (bij de Consumentenbond kreeg LG zelfs een negen!). De aanschaf van een grote koelkast, die je in Israël gewoon nodig hebt, zijn een hap uit het huishoudbudget. Maar … het vakantiegeld uit Nederland is net binnen, dat komt van pas.
Tegenwoordig gaan we bijna nooit meer naar een witgoedwinkel, het aanbod op internet is groot en vaak goedkoper. We ontdekten een zaak in Jeruzalem die een redelijke prijs vroeg en er zeer betrouwbaar uitzag. Zondagmiddag werd ik tijdens het oppassen in de speeltuin gebeld met de vervelende mededeling dat het door ons gekozen apparaat niet meer voorradig was bij de importeur. De aardige verkoper begon een ander merk (Samsung) aan te bevelen, doch die had voor het grote vriesvak onderaan een deursluiting. Liever niet, de schuiflade van de LG is veel handiger, zei mijn vrouw. Dus hebben we de bestelling in Jeruzalem gecanceld met de verzekering dat het aankoopbedrag zo snel mogelijk zou worden teruggestort (wat een paar dagen later ook netjes gebeurde).
Er was overigens nog een probleem toen hij belde, want de Samsung is groter dan de LG die uitverkocht was en omdat we niet thuis waren, konden we niet checken of het ding in de koelkast-nis zou passen. Achteraf bleek dat het makkelijk had gekund.
De LG GM 859 RSC koelkast
Samen met onze dochter in Tel Aviv, waar we zondag oppasten, hebben we een andere aanbieder uitgezocht, die er naar haar oordeel ook betrouwbaar uit zag. Ook daar bleek later onze keus uitverkocht: zowel de metallic als de witte uitvoering. Er was nog wel een iets grotere LG voorradig. Die was wel 600 sjekel (circa 150 euro) duurder, zei de verkoper, maar daar zouden we wel uitkomen … Op hun website zag ik echter dat ie maar 300 sjekel duurder was. Toen ik daarover terugbelde, had de verkoper daar niet van terug, dus dat werd de definitieve prijs. Hij sputterde nog wel tegen dat de prijzen op de website door een geautomatiseerd programma worden berekend dus dat hij de precieze prijs op dat moment niet scherp had, met excuus voor het misverstand. De volgende dag zag ik dat het prijsverschil inderdaad was opgeschroefd naar 600 sjekel. Net op tijd, dacht ik.
Nu is het wachten op de levering. Dat wordt nog wel een ding, want onze lift is net als het trappenhuis veel te klein voor de LG. Dat betekent dat er een kleine vrachtauto met lift moet worden ingehuurd. Die kosten zijn rond de 300 sjekel. Hopelijk lukt het om de komst van de lift goed af te stemmen met de leveringstijd van de koelkast. De leveranciers hebben meestal geen zin om zo’n lift te regelen, dat laten ze aan de klant over. Wie weet lukt het toch om het aan hen uit te besteden. Zij kunnen de tijden beter op elkaar afstemmen dan ik met mijn gammele Hebreeuws. (Net heeft onze schoonzoon uit Tel Aviv aangeboden om te bellen.)
Auto's met een verhuislift op hun rug worden veel gebruikt in Israël
Ondertussen hebben we bijna al het eten uit het vriesvak moeten weggooien. Sommige dingen konden we weggeven aan onze dochters, maar hun vriesvakken zitten ook vol dus dat bood geen echte oplossing. Dat weggooien gold ook voor veel eten en (karne)melk uit het koeldeel van de LG. Ik had juist extra karnemelk ingeslagen, omdat die vaak op is.
Pas nadat we de nieuwe al hadden besteld, heb ik gebruikgemaakt van de mogelijkheid het apparaat een zelftest te laten uitvoeren (eerlijk gezegd had onze schoonzoon uit Netanya daar al eerder op gewezen). Daarvoor moet je eerst een appje van LG downloaden dat het geluid dat de zelftest produceert analyseert en vertaalt. Vol verwachting keek ik naar de uitslag. Stel je voor dat het om een klein en goedkoop onderdeel ging; dan was een nieuwe LG totaal onnodig. Tot mijn verbazing én opluchting gaf de zelftest een belachelijke diagnose aan: alles was perfect in orde! Nou, we weten wel beter. Onze oude LG is zo dood als een pier. Weg met dat ding. Ze horen bij levering van een nieuwe de oude zonder extra kosten mee te nemen, maar in Israël kan het toch anders lopen.
