Op maandag 1 april/22 adar II 5784 was de begrafenis van sergeant eerste klas Sivan Weis. Hij was nog maar twintig jaar. Hij kwam uit Ra’anana en daarom verzocht de gemeente de inwoners zich met vlaggen te verzamelen bij een markant gebouw in het centrum van de stad. Daar kon men aansluiten bij de begrafenisstoet die vandaar zou vertrekken naar de begraafplaats een stuk verderop.
Het was behoorlijk druk en de lange stoet sombere, zwijgzame en soms huilende begeleiders van de lijkwagen was indrukwekkend om te zien. Er waren veel jongeren, want Sivan, z.l., was jong. Hij had nog een heel leven voor zich. Helaas konden wij niet meelopen, want we moesten onze kleindochter uit Tel Aviv vrijwel direct daarna ophalen van haar Nederlandse les in onze woonplaats.
Sivan Weil z.l.
Op zulke momenten voel je dat Israëli’s één zijn ondanks alle verschillen en diepgaande meningsverschillen. Burgers beseffen terdege dat de soldaten, onder wie dienstplichtigen, reservisten en ook beroepsmilitairen, de inwoners beschermen tegen datgene waar Hamas en andere terroristische groeperingen (zoals Hezbollah in het noorden) en staten (Iran) op uit zijn: Israël van de kaart vegen en ‘zo nodig’ met inwoners en al.
De lijkwagen en de kop van de begrafenisstoet
Zonder sterk leger was Israël al lang weggevaagd en daarom wordt het de ultraorthodoxen zeer kwalijk genomen dat zij hun aandeel niet willen leveren aan de militaire verdediging van het Joodse land. Ieder zinnig mens snapt dat je met louter Torastudie de vijand niet kunt tegenhouden. Torastudie heeft de Sjoa ook niet kunnen voorkomen.
Wat op 7 oktober is gebeurd, staat gegrift in de ziel van iedere Israëli. Niet alleen Joodse Israëli’s, want ook Bedoeïen werden getroffen door het onmenselijke geweld van Hamas. En Druzen en andere Arabische Israëli’s die in het leger dienen, komen eveneens om bij de gevechten. Uiteraard vooral in Gaza. Echter net zo goed in het noorden van het land, want Hezbollah heeft het estafettestokje van Hamas helemaal overgenomen als het gaat om beschietingen met raketten en ander dodelijke projectielen. Elke dag is het wel raak. En de Houthi’s in Jemen doen graag mee door vooral Eilat te bestoken. Vandaag was er zelfs een drone-aanval vanuit Irak op een maritieme basis in Eilat, waar Iran achter zat.
Sivan Weiss was de 255ste militair die het leven liet in Gaza. Hij was de 599ste dode van het leger sinds 7 oktober. Zojuist kwam het bericht binnen van de 256ste gesneuvelde in Gaza en het zeshonderdste slachtoffer sinds het begin van de oorlog met Hamas. Ook sergeant Nadav Cohen z.l., eveneens twintig jaar oud geworden, is niet meer.
De rest van de wereld is totaal niet bezig met de doden die Israël heeft te betreuren. Wat er gebeurde op 7 oktober, toen Hamas de in feite broze wapenstilstand doorbrak, is ver weggezakt in het geheugen van velen buiten Israël. De gegijzelden in Gaza krijgen veel te weinig serieuze aandacht. De wereld is in hoofdzaak bezig met de meer dan 30.000 doden die Hamas noemt zonder daarbij onderscheid te maken tussen burgers en eigen strijders. Volgens de Israëli’s vormen de strijders zeker een derde van het aantal omgekomen Gazanen en waarschijnlijk meer.
Mij is het een raadsel dat weldenkende mensen spreken over ‘de genocide’ die Israël aanricht in Gaza. Het aantal doden is hoog, zeker, al vind ik omgekomen strijders heel iets anders dan burgers. Het betreft circa 1,5 procent van de bevolking. Als je dat getalsmatig vergelijkt met de genocide die de nazi’s onder West-Europese Joden aanrichtte dan is het volstrekt onvergelijkbaar. De kille aantallen van de Sjoa komen neer op één op de twee vermoorde Joden in Europa of zelfs hoger (rond de zestig procent)
als je strikt uitgaat van de Joden in het door de nazi’s bezette Europa. Ook in ander opzicht is de nazistische fabrieksmatige genocide op Joden in geen enkel opzicht te vergelijken met wat het Israëlische leger aan het doen is in Gaza. Flyers die worden uitgestrooid om de bevolking te waarschuwen, ontelbare telefoontjes en andere berichten als er een bombardement aankomt, het wordt allemaal afgedaan als Israëlische propaganda.
Het is vooral emotie die overheerst als het gaat de beoordeling van de strijd tussen Hamas en Israël, gemengd met een gigantisch wantrouwen tegen de Joodse staat. Israëlische Joden zijn blijkbaar per definitie onbetrouwbaar. Niet alleen de verdediging tegen de aantijging dat Israël genocide zou plegen wordt in de prullenbak gegooid, ook als het gaat om de voedseltransporten die door Israël worden doorgelaten, wordt eerder het verhaal van Hamas of anderen, zoals het IPC, geloofd dan het Israëlische verweer.
In De Telegraaf was onlangs eindelijk een in hoofdzaak rationele analyse te lezen over wat er plaatsvindt in Gaza. Zulke analyses vind je amper in de Nederlandse media. (Zie het einde van deze column voor het Telegraafartikel.)
Aan het slot van het artikel verzucht advocaat Knoops dat hij de gigantische afkeer van Israël, die steeds meer afstraalt op Joden buiten Israël, nauwelijks kan bevatten. Hij heeft er geen verklaring voor waar die uitzinnige woede vandaan komt. Hij spreekt het niet uit, maar ik heb wel een bruin vermoeden. Al zal ook ik het A-woord niet noemen. Dat slaat de discussie dood, zo wordt gezegd.
Het is volkomen irrationeel, die orgie van haat. Het is ook ronduit beangstigend dat mensen zich zó kunnen laten meeslepen door hun blinde woede jegens de enige Joodse staat in de wereld. Eerlijk gezegd krijg ik steeds meer het gevoel dat de Israëlvijandige wereld op die manier wordt klaargestoomd voor datgene wat aartsvijand Iran al tijden nastreeft – én waarom ze daar zo hard werken aan de Bom: Israël vernietigen. Het doet me denken aan de hetze van de nazi’s in Duitsland tegen Joden en het jodendom. Alleen vindt de tegenwoordige hetze plaats op wereldschaal tegen het Joodse land en het zionisme. Daarbij moet bedacht worden dat Joden en zionisme twee kanten zijn van één medaille die eeuwenoud jodendom heet.
Als Iran eenmaal zo ver is, hoeven inwoners van Israël en nabije omstreken zich geen illusies te maken. De sji’itische godsdienstwaanzinnigen in Iran willen koste wat kost een volgende holocaust entameren. Die van de nazi’s was blijkbaar niet genoeg. Dat daarbij ook talloze Palestijnen (‘martelaren’) zullen omkomen, is bijkomende schade.
Artikel uit De Telegraaf van 30 maart 2024
