Sinds zaterdagmorgen 7 oktober 2023 (sjabbat/Simchat Tora, 22 tisjri 5784) hebben de Israëli’s definitief afscheid genomen van de tot dan toe onverwoestbare mythe dat ze erop kunnen rekenen dat het leger hen beschermt.
Waar waren de soldaten om de kibboetsiem, mosjaviem en andere woonplaatsen te beschermen langs de grens met Gaza? Hoe was het mogelijk dat de inlichtingendiensten de maandenlange voorbereidingen van de goed georganiseerde massale verassingsaanval door Hamas niet hadden opgemerkt? Klopt het dat veel troepen langs de grens met Gaza werden verplaatst naar Judea en Samaria (de Westbank) om de kolonisten te beschermen? Waarom duurde het zo lang voordat Netanjahoe, mister Security, zich liet zien op de tv? Waar waren al die ultrareligieuze, nationaal-religieuze en Likoed-ministers die anders nauwelijks uit de media zijn weg te slaan? Waarom hebben ze zich niet direct vertoond in de zwaar getroffen gemeenschappen langs Gaza? Was dat een overduidelijk blijk van onvermogen om te handelen in crisissituaties of terechte schaamte voor wat er onder hun leiderschap is gebeurd met de bewoners van het gebied rond Gaza?
Het zijn vragen die velen zich stellen en evengoed velen even nu inslikken, want het gaat momenteel om wat anders. De hoogste prioriteit was om alle terroristen weg te krijgen van Israëlische bodem en het op 29 plaatsen doorbroken grenshek met Gaza op een of andere manier te dichten. Dat is inmiddels gebeurd, begrijp ik. Vervolgens gaat het om de vraag hoe definitief een eind kan worden gemaakt aan het terreurbewind van Hamas. Daar heb ik een heel hard hoofd in, maar Israël is vastbesloten via een grondoorlog deze schenders van iedere afspraak in het oorlogsrecht aan te pakken.
“Gaza plat”, lees ik veelvuldig. Maar Israël is geen Hamas. Wij proberen ons zoveel mogelijk te houden aan internationale afspraken en het oorlogsrecht. Als we dat niet doen dan verliezen we in no time het mededogen van de beschaafde wereld, die zich kapot geschrokken is van de barbaarse acties van de Hamasterroristen en ouderwets achter Israël staat. Bovendien verliezen we dan onze eigen menselijkheid!
Om Hamas weg te krijgen, zal het haast onvermijdelijk zijn om het internationale recht hier en daar te schenden. Een schone oorlog bestaat niet. Maar we moeten niet in de val te trappen om dezelfde vuiligheid toe te passen die voor Hamas de normaalste zaak van de wereld is als het om Israëli’s gaat. En dat zijn niet alleen Joden, zoals te zien is in deze hartenkreet van een Arabisch-Israëlische tv-journaliste die haar land Israël wil verdedigen.
Is de eenheid terug? In Tel Aviv en op andere plaatsen zeker, zoals te lezen is in een voor mij emotioneel Volkskrantartikel van Rob Vreeken over spontane inzamelingsacties. Hij voelt de sfeer goed aan. Dat is het Israël waar ik zielsveel van houd en waarom we hier zijn gaan wonen. Het is het Israël dat door de minister van Justitie Yariv Levin kapot werd gemaakt met de zegen van Netanjahoe. Thomas Friedman is duidelijk in zijn opinie over die man.
Zelfs nu nog is de weerzin tegen de linksen zo bizar dat in rechtse kringen het idiote verhaal rondging dat verraderlijke linkse types het grenshek hadden opengezet voor Hamas. Ben Gvir, dat grote onbenul dat zich van Netanjahoe minister van Veiligheid mag noemen, presteerde het zelfs nu nog om de schuld voor het drama in de schoenen te schuiven van de demonstranten. Weg met die man, die kwezel. Liever gisteren dan vandaag.
Deze regering bestaat voor een groot deel uit minderheden die zich wensen af te keren van het ware Israël, opgebouwd door de eerste, veelal seculiere zionisten. Ultraorthodoxen die geen handen vuil willen maken aan de verdediging van het land waar ze burger van zijn. Of nationaal-religieuzen die Judea en Samaria boven alles stellen en daarmee de rest van het land binnen de groene lijn in de waagschaal stellen.
Ondertussen hoor en lees ik de verhalen van opiniemakers en gewone mensen in Nederland die zeggen dat Israël of zelfs “de Joden” dit aan zichzelf te danken heeft of hebben. “Moeten ze die Palestijnen maar niet zo slecht behandelen.” Zijn ze vergeten dat Israël onder Sharon de Gazastrook in 2005 vrijwillig geheel heeft verlaten? Dat de Gazanen de landbouwkassen die toen intact waren achtergelaten, hadden kunnen gebruiken om hun stadsstaat Gaza tot ontwikkeling te brengen? Weten zulke brallende figuren over het onrecht dat Palestijnen zou worden aangedaan (zeker, Israël is beslist niet brandschoon) dat pas na 2007, toen Hamas met geweld Fatah verdreef en de Gazastrook overnam, sprake is van een blokkade (met overigens volledige doorlating van elementaire levensbehoeften)?
De oude grammofoonplaat met het valse deuntje dat ‘beide partijen evenveel schuld hebben’ wordt zelfs nu nog afgedraaid – ook na de onmenselijke gruweldaden van Hamas op Israëlische bodem. Ja, dat wordt met een kort zinnetje afgekeurd (moet je wel doen, toch?), maar daarop volgt gelijk: kijk eens naar die bombardementen?! Wel, die zijn gericht op Hamasdoelen, waarbij het inderdaad lastig is om goed onderscheid te maken tussen Hamas en de gewone Gazanen. Die laatsten stonden te juichen toen de lijken van Israëli’s door de straten werden gesleept. En in het Westen juichen de medestanders hard mee. Heel hard. Dat is nog erger want die verkeren niet in een oorlogssituatie.
Hamas is een terroristische organisatie gebaseerd is op het islamisme. Alles wat geen islam is, moet dood, aldus een hoge Hamascommandant. Alles moet worden onderworpen aan de islam. De hele wereld, Israël is nog maar het begin.
In hun ogen zit het Kwaad in de ander, niet in henzelf. Geef mij maar het idee in het jodendom dat ieder mens een neiging ten goede én een neiging ten kwade heeft. Aan ieder mens de keus. Die verantwoordelijkheid heeft ieder individu. Je kan je niet verschuilen.
Een andere Joodse gedachte is dat ieder mens is geschapen naar Gods evenbeeld. Ik vrees dat veel moslims die gedachte godslasterlijk vinden, want Allah is zo groot, Hij is onvergelijkbaar met al het andere. Mij best. Maar aldus hoef je in de ander, die ook een schepsel van God is, niet iets van jezelf te zien of te ontdekken.
In het jodendom is God één. Dat is een moeilijk en ook revolutionair idee, want je kan niet meer spreken van goede Goden en kwade. Ook al is enigszins sprake van een duivel in het jodendom, het is veelbetekenend dat Awraham, de aartsvader van de monotheïstische religies, in debat ging met de Allerhoogste over diens plannen. Het ging over de vraag of het nu wel zo verstandig was van God om Sdom en Amorra (Sodom en Gomorra) te vernietigen. Awraham ging zelfs onderhandelen met zijn God om goede mensen te sparen voor de toorn van de Allerhoogste. Dat deed Awraham vanuit zijn geweten, dat zo sterk was dat hij God durfde te trotseren, omdat Awraham vond dat zijn God niet van plan was gewetensvol te handelen.
Er is een universele wijsheid die aan Hamas en zijn aanhangers waar ook ter wereld niet is besteed: doe een ander niet aan wat je niet wil dat een ander jou aandoet. Hamas heeft er geen probleem mee om Israëli’s af te slachten. Vrouwen, kinderen, baby’s, ouderen en mannen, maakt niet uit. Zijn ze dan misschien wel goed voor de eigen mensen? Maar waar zijn dan de schuilkelders voor de eigen bevolking als ze wel tunnels kunnen bouwen? Waarom proberen ze niet tot een vergelijk te komen met de zionistische vijand om náást elkaar te léven en niet elkaar af te maken – om als martelaars in het hiernamaals te komen? Waarom staat het Joodse land hun geluk in de weg? Terwijl nota bene in de Koran staat dat Allah Joden een eigen land toekende?
Het conflict met deze onverzoenlijke Palestijnen is onoplosbaar. Het is: zij weg of wij weg! Iets anders zit er niet op. Verschrikkelijk, en de stemming in de Westerse wereld, die nu nog zoals vanouds opeens pro-Israël is, zal zich tegen ons keren: Israël gaat weer te ver.
Maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Ik wou dat het anders was.
