Het is een emotionele Israëlische geloofsbelijdenis dat de hele wereld tegen ons is … kol haolam nekdeinoe.
Ik weet niet of premier Benjamin Netanjahoe aan deze klassieke Israëlische frustratie denkt als hij zijn hoofd buigt over de Israëlische pers. Je mag denken over hem wat je wilt, je mag hem verguizen, beledigen en ook bewonderen, maar hem dag in dag uit door het slijk halen, is niet mijn ding. Dat het al lang niet boterde tussen de eigenaar van Yediot Achronot en de familie Netanjahoe is in het Joodse land een publiek geheim. De misverstanden tussen de familie Netanjahoe en de familie Moses hebben de vorm aangenomen van een vete waarbij de machtige eigenaar van deze populaire krant alle denkbare beledigingen uit de kast haalt om Benjamin Netanjahoe zwart te maken. Zwart? Te mooi. Pikzwart. Als in deze krant staat dat Netanjahoe een geesteszieke is die in een psychiatrische inrichting moet worden opgenomen, overschrijdt de krant de normen van journalistieke beschaving.
Het zijn geen serieuze onderwerpen waarover de kiezers op 17 maart aanstaande in het stemhokje moeten beslissen. Het gaat niet om de Palestijnse kwestie, het gaat niet om de armoede in het land, nee het gaat om louter persoonlijke zaken die Benjamin Netanjahoe en Sarah Netanjahoe in een zwart daglicht stellen. Dingen zoals ruzies in de ambtswoning van de premier tussen zijn vrouw en bedienden, over op staatskosten gekochte kilo’s ijs, over het innen van statiegeld, over een buitensporig duur ontbijt, of de wonderlijke gewoonte van Sarah om was mee te nemen naar dure hotels. Zuiver op de graad is het niet allemaal. Waar ik me aan erger is dat de serieuze problemen waarvoor Israël staat en die in de verkiezingscampagne aan de orde zouden moeten komen, door die persoonlijke uitwassen worden ondergesneeuwd.
Er is het zeer omstreden besluit van Netanjahoe, op Republikeinse uitnodiging weliswaar, beide huizen van het Congres in Washington uit te leggen dat president Obama ten aanzien van Iran een versie is van de Britse premier Chamberlain die zich in 1938 liet bedonderen door Herr Hitler. Netanjahoe is er tot in het diepst van zijn Joodse ziel van overtuigd dat Obama uit is op een vergelijk met Iran waarbij de ayatollah’s een nucleaire optie behouden. Een groter gevaar voor zijn land kan hij zich niet voorstellen.
Het is wonderlijk dat de ‘Amerikaanse’ Benjamin Netanjahoe niet heeft begrepen dat hij met vuur speelt door Democraten (de partij van Obama) en Republikeinen over Irans nucleaire aspiraties, in de achtertuin van de Amerikaanse politiek, tegen elkaar uit te spelen. Ook dit onderwerp leidt de aandacht af van de grote onderwerpen in de Israëlische politiek. Het is al een week of twee het hoofdthema in de publieke discussie. Netanjahoe staat onder zware druk vanuit de Israëlische politiek en vanuit Amerikaanse Joodse organisaties om van zijn geplande rede in het hart van de Amerikaanse democratie af te zien. Terwijl ik dit schrijf zijn er in Jeruzalem aanwijzingen dat hij van zijn voornemen zal afzien en zich wellicht zal beperken tot een rede, op 3 maart, tot de vergadering van AIPAC, de sterke pro-Israëlische pressiegroep in de VS. Er zijn in Israël en de VS politieke commentatoren en politici die beweren dat de samenzwering tussen de Republikeinse meerderheid in de Senaat en Netanjahoe, tegen de Democratische president Obama, de relaties tussen Israël en de VS grote schade heeft berokkend, niet alleen emotioneel maar ook strategisch. Op korte termijn misschien wel, maar op langere termijn niet. De hechte persoonlijke, politieke en strategische banden tussen beide landen zijn te sterk om door het onverantwoordelijke gedrag van Netanjahoe te worden geschaad. Aan het thuisfront zien de kansen van Netanjahoe om ook na 17 maart premier te blijven, ondanks al het gekonkel er beter uit dan me lief is.
