De Amerikaanse president Barack Obama heeft woensdag de knoop doorgehakt. In zijn rede voor de Algemene Vergadering van de VN heeft hij ondubbelzinnig de kant van Israël gekozen en de Palestijnen als een baksteen laten vallen. Zijn herverkiezing voor een tweede ambtstermijn, volgend jaar november, is hem meer waard dan steun aan Palestijns lidmaatschap van de VN. Het is een moeilijke keus voor hem geweest. Hij moest de Amerikaanse binnenlandse politieke overwegingen afwegen tegen de onder druk staande Amerikaanse belangen in de Arabische/Palestijnse wereld. Het is voor deze Amerikaanse president, die een jaar geleden de stichting van een Palestijnse staat in het vooruitzicht stelde, een moeilijke keuze geweest. Zijn populariteitscurve dendert snel naar beneden, Joodse stemmen verlaten hem. De president is in paniek en kiest niet voor vrede tussen Israël en de Palestijnen maar voor zijn persoonlijk belang en dat van zijn Democratische partij. Niemand beter dan hij weet dat de Republikeinen op de loer liggen om hem uit het Witte Huis te stemmen. Weer is er sprake van nauwe samenwerking tussen de Likoed-premier Netanyahoe en Republikeinen. De laatsten beschimpen Obama als een anti-Israëlische president. Ten onrechte ... maar het werkt.
In dit korte commentaar wil ik duidelijk zijn. Ook ik zou mijn handtekening hebben gezet onder een petitie van meer dan tachtig Israëlische intellectuelen, artisten, professoren en generaals die zich gisteren uitspraken voor de stichting van een Palestijnse staat naast Israël op basis van de bestandslijnen van 1967.
Amoz Oz, Hillel Mittelpunt, de professoren Yehuda Bauer en Haim Ben Shahar, de ex-generaals Shlomo Gazit en Avram Adan en anderen, hebben de petitie getekend.
’In front of our very eyes, an insane drama is being acted out. The prime minister of Israël is leading his citizens to Massada.’
Dat is de eerste zin van deze petitie. Ik teken daarbij aan dat dit niet mijn tekst zou zijn. Maar ik begrijp het wel. Het is de uitdrukking van angst en die is in het Joodse land reëel dezer dagen. Ik weet en besef dat er aan de stichting van een Palestijnse staat in de bezette gebieden flinke risico’s zitten. Maar voortduring van het conflict is een honderdmaal groter risico tegen de achtergrond van de grote veranderingen in de Arabische wereld.
Shana towa veshalom.
