De Griekse filosoof Plato wist het. Democratie is het voorportaal naar dictatuur als de intentie van deze edele filosofische gedachte wordt misbruikt. Uit de recente geschiedenis die ons Joden zo noodlottig is geworden, weten we hoe democratie zich in duivelse vormen kan voordoen.
Ja, Adolf Hitler is in 1933 volstrekt volgens het democratische spel tot kanselier gekozen. Zijn partij won glansrijk en liet links achter zich liggen. Met de snelheid van het licht is Hitler begonnen aan het afbreken van de op zichzelf al broze Weimarrepubliek. Hij toverde de democratische gedachte om tot vuur spuwend fascisme.
Waarom schrijf ik dit?
Ik ben net terug uit Israël, waar ik tot mijn teleurstelling heb moeten constateren dat politici in het extreemrechtse segment van de Israëlische politiek geen benul hebben van de geschiedenis en ook niet kunnen doorgronden wat het begrip democratie inhoudt.
Nooit eerder is in de Knesset, het parlement, zó vaak het begrip democratie verkracht.
De mantra is: wij hebben de verkiezingen gewonnen. Wij hebben de meerderheid en wij, rechtse politici, maken de politieke dienst uit.
Deze mentaliteit is een rechtstreekse aanval op de Israëlische democratie zoals die sedert 1948 heeft gefunctioneerd.
Al 24 weken gaan tienduizenden Israëli’s elke zaterdagavond de straat op om de democratie te beschermen tegen dictatuur. Zo eenvoudig is het. De magere ultrarechtse meerderheid – 64 van de 120 stemmen – heeft nog steeds de hoop niet opgegeven het Hooggerechtshof ondergeschikt te kunnen maken aan het ‘soevereine parlement’. Gewoon een hoofdstuk uit het politieke handboek van de Franse revolutionair Robespierre.
Een antidemocratisch wetsvoorstel heeft als uitgangspunt dat ook Israëlische burgers – Joden of Arabieren – zonder juridische procedure in hechtenis kunnen worden genomen. Een andere wet biedt de optie je achter slot en grendel te zetten als je in Israël de Palestijnse vlag laat wapperen of ermee demonstreert.
Laat ik het zo stellen: het ultrarechtse blok is in het offensief tegen de waarden van de democratie in Israël en in de bezette gebieden, waar rechten van Palestijnen op hun land moeten wijken voor de stichting en uitbreiding van nederzettingen.
Premier Netanjahoe, die nog steeds wacht op een uitnodiging voor een officieel bezoek aan Washington, trekt zich niets aan van bijtende Amerikaanse kritiek op de ondermijning van de democratie en de geplande verdubbeling van het aantal kolonisten in bezet gebied van 500.000 naar 1 miljoen. Indien dit plan uit de koker van de ultrarechtse ministers wordt uitgevoerd, is het idee van een Palestijnse staat naast Israël definitief morsdood.
Het is opmerkelijk dat Israël zich weinig of niets aantrekt van buitenlandse kritiek, of die nu wordt geuit in Brussel of in Washington.
Het is nog opmerkelijker dat het bij ongenoegen en kritiek blijft.
Israël is voor de VS en de EU een te belangrijke, invloedrijke internationale en regionale speler om echt aan te pakken.
Als westers georiënteerde mogendheid die goed is in spionage – Mossad – en hightech, neemt Israël een bijzondere plaats in in de internationale gemeenschap.
Als u dit op u laat inwerken kunt u misschien ook wel de Israëlische arrogantie begrijpen en helaas ook dat Israël het glibberige antidemocratische pad op gaat om historische waarden (Judea en Samaria) te verzilveren.
