Het is jammer dat Mark Rutte, de VVD-premier ad interim, zo’n onervaren politicus is. Hij had kunnen weten dat de PVV van Geert Wilders een onbetrouwbare, opportunistische, coalitiepartner zou zijn. Rutte heeft dat niet begrepen. Na het ‘verraad’ van Wilders kon Rutte het zelfs niet over zijn hart verkrijgen de PVV als toekomstige coalitiepartner uit te sluiten. Zijn liberale instelling bracht hem weer tot de uitspraak dat hij geen enkele partij uitsluit. Gevolgen heeft dat niet voor hem. Het ziet er namelijk naar uit dat na de verkiezingen niet hij maar een andere politicus aan zet is om bij koning Beatrix zijn opwachting te maken. Roemer van de SP misschien. Naar de opiniepeilingen van Maurice de Hond te oordelen is dat een reële mogelijkheid.
Nederland koerst naar links, een patroon dat we ook uit protest tegen de bezuinigingen bij de buurlanden zien. Met het einde van het kabinet Rutte in zicht komt er ook een einde aan het bewind van de pro-Israëlische Joodse minister van buitenlandse zaken Uri Rosenthal. Ik geef u de verzekering dat Israël hem zal missen. Want achter en voor de schermen heeft deze brave intellectueel pal gestaan voor Israëls belangen. Zo pal zelfs dat hij door politici en columnisten die Israël minder goed zijn gezind, zwaar onder vuur is genomen. Onze Rosenthal hield vast aan de pro-Israëlische koers van bijna alle Nederlandse regeringen. Een beetje meer, dat wel maar niet overdreven meer. Dat hij voor het tegenhouden in EU-verband van een anti-Israëlische resolutie over de schending van mensenrechten door Israël dwars lag, is hem kwalijk genomen. En dan heb je meteen de Joodse reflex. Ik heb een rabbijn horen zeggen dat Uri er beter aan gedaan had de post van buitenlandse zaken niet te ambiëren. Vanwege zijn pro-Israëlische instincten, neem ik aan. Het zou niet goed zijn voor de positie van de Joden in dit land als een Joodse bewindsman het met hart en ziel voor de Joodse staat opneemt.
Die rabbijn kan rustig slapen. Uri Rosenthal verdwijnt van het politieke toneel. Zijn rol als invloedrijke minister in de EU is uitgespeeld. Dat is het gevolg van de val van het kabinet. Ik kan me niet voorstellen dat er een regeringscoalitie mogelijk is waarin onze Uri opnieuw kan schitteren. Met hem komt hoogstwaarschijnlijk die andere pro-Israëlische politicus, Geert Wilders van de PVV, ook niet meer in een invloedrijke gedoogpositie. Dubbel verlies voor Israël dus. Op het niveau van de publieke opinie is Israël in dit land in een vrije val. Vooral in linkse kringen groeit de kritiek op Israëls Palestijnse politiek. Ik vermoed dat de nieuwe minister van buitenlandse zaken over enkele maanden zich afstandelijker tegenover Israël zal opstellen dan zijn voorganger. En Rutte dan? Ik weet dat ook hij pro-Joodse en daardoor ook pro-Israëlische gevoelens heeft. Maar ook zijn invloed is tanende. Zijn geloofwaardigheid ook. Jammer. Misschien tovert premier Benjamin Netanyahoe met zijn nieuwe meerderheid in de Knesset nog een Palestijnse toverformule uit de hoge hoed die de kritiek op Israël verstomt. Dan heeft Israël geen Uri Rosenthal meer nodig op buitenlandse zaken om het voor Israël op te nemen. Dan komt Israël er weer gauw mooi op te staan. Denk ik.
