Rond 19.00 uur is het opvallend stil in het kleine kosjere restaurant Pitzman in Rue Pavée in Le Marais in Parijs. “Mensen zijn bang hier te komen na de aanslag in het Joods Museum in Brussel,” zegt een man bij de kassa. Toch zie ik in de oude Joodse wijk in de Franse hoofdstad nogal wat mannen met keppeltjes lopen. Ze lijken ongestoord. Misschien weten ze dat in de straatjes hier en daar mannen staan die voor Joodse beveiligers kunnen doorgaan. Of heb ik het mis? Misschien staan ze zomaar te telefoneren …
Antisemitisme is geen nieuw verschijnsel in Frankrijk. Het leeft zowel boven als ondergronds. Tijdens mijn verblijf in Parijs deed zich een nieuwe vulkanische antisemitische uitbarsting voor. Jean-Marie le Pen, oprichter en erelid van het Front National, kon zijn diepe afkeer van Joden weer eens niet beheersen. Hij wenste Patrick Bruel, een Frans-Joodse artiest die kritiek had uitgeoefend op het FN wegens de racistische trekken van de partij, ‘een fornuis’ toe. In Auschwitz moet hij erbij gedacht hebben. Dat begreep iedereen. Ook zijn dochter, Marine le Pen, die aan het hoofd van het Front National bij de verkiezingen voor het Europees parlement de grote winnaar was. Het Front National kwam als grootste partij van Frankrijk uit deze verkiezingen. Onmiddellijk heeft Marine le Pen zich van haar schandalen verwekkende vader gedistantieerd: “Het Front National veroordeelt in de meest krachtige bewoordingen iedere vorm van antisemitisme," zei ze. Papa had een ‘politieke fout’ gemaakt. Nou ja, fout? In het verleden had deze populaire politieke antisemitische papa de Holocaust een voetnoot in de geschiedenis genoemd. De dochter zou haar papa uit de partij moeten gooien. Misschien dat Geert Wilders, die graag met Marine le Pen in het Europees parlement tegen Europa wil samenwerken, er ook zo over denkt. ‘Walgelijk’ noemde deze geblondeerde vriend van Israël de antisemitische uitval van Papa Le Pen.
Zou premier Benjamin Netanjahoe dat binnenskamers ook hebben gezegd toen hij, samen met Sarah op het bankje, op het tv-scherm zag hoe president Shimon Peres en de Palestijnse president Mahmoed Abbas elkaar onder het toeziend vredesoog van Paus Franciscus in de tuin van het Vaticaan omhelsden? Een Palestijn omhelzen die Hamas respectvol in zijn regering van nationale eenheid heeft binnengeloodst! Wat een schande!
De wereld trekt zich weinig van de verontwaardiging van Netanjahoe aan. Een reeks mogendheden en landen, de VS, de EU, China, Egypte en nog meer, hebben snel laten weten met de nieuwe Palestijnse regering te zullen samenwerken. Ik vraag me af hoe Netanjahoe zich uit het wurgende internationale isolement zal weten te bevrijden nu ook redelijke regeringspartijen van hem politieke duidelijkheid eisen, met name wat zijn Palestijnse intenties zijn? Annexatie? Strafmaatregelen aanscherpen tegen de Palestijnse Autoriteit? Netanjahoe zit in een spinnenweb van problemen. Ik kan alleen maar hopen dat hij het ook begrijpt. Zijn politieke visie gaat niet verder dan een dag nieuws, altijd reageren en niet regeren. Dat hebzucht en kortzichtigheid zich van de politieke elite in het Beloofde Land hebben meester gemaakt, behoeft geen langdurig betoog. Ben Eliëzer, de goedmoedige socialistische kandidaat voor het presidentschap, heeft zich op het laatste moment moeten terugtrekken. Hij zou gefraudeerd hebben bij de aankoop van een penthouse in Jaffo. Eerder haakte Shalom af omdat hij zijn sex niet onder controle zou hebben. Oud-premier Ehud Olmert gaat wegens fraude op grote schaal de bak in, waar ex-president Moshe Katsav wegens seksuele overmoed zijn straf uitzit. De lijst is te lang om allen te noemen die hen zijn voorgegaan. Wat mij grote zorgen baart, is dat deze incrowd-elite door het bos de bomen niet meer ziet. Wie is de houthakker die de weg naar een beter Israël vrijmaakt?
