Het is hoog tijd dat het orthodoxe rabbinaat in Jeruzalem zijn macht over Israëls burgers prijs geeft. Het is te gek dat een Israëlisch atleet die voor zijn land een gouden plak in Tokio wint in het Joodse land niet kan trouwen.
Dat is de geschiedenis van Artem Dolgopyat, die in Tokio excelleerde en voor wie in Israël de vlag uit ging. De nationale trots spoot alle kanten uit. Voor het eerst in de geschiedenis heeft een Israëli een gouden medaille gewonnen op de Olympische Spelen, kopten de kranten. Premier Naftali Bennett wenst hem geluk met zijn zege in Japan.
Wat is dat geluk waard als je voor het opperrabbinaat in Jeruzalem een paria bent, omdat je geen Joodse moeder hebt?
Deze super atleet heeft een Joodse grootvader en dat is volgens de Wet op Terugkeer voldoende om alija te maken, maar niet genoeg om een volwaardig staatsburger te worden. Er zijn tienduizenden Israëli’s die wel een paspoort hebben maar geen paspoort naar huwelijksgeluk.
De achtergrond van dit drama is de in de jaren zeventig aangepaste Wet op Terugkeer. Na de val van de Sovjet-Unie opende Israël zijn poorten voor Russen die wel een Joodse grootvader hadden maar halachisch mijlenver van het jodendom stonden. Israël loste toen een ereschuld in aan Russische Joden die ten tijde van Stalins heerschappij werden onderdrukt en wier Joodse identiteit werd gewist.
Die in wezen onuitwisbare identiteit ontlook toen Israël in 1967 de Zesdaagse oorlog glorieus won.
Meer dan een miljoen Russen, onder wie een derde niet halachisch Joods, emigreerde naar Israël en importeerde een religieuze tijdbom.
Soldaten die niet aan de halachische regels voldeden, werden op militaire begraafplaatsen aan de zijkant begraven. De weg naar huwelijksgeluk werd tienduizenden ontzegd. Dan maar trouwen op Cyprus, terugkomen, en kinderen krijgen die ook niet als Joodse kinderen door het rabbinaat worden erkend. Wie doorbreekt deze schandalige inbreuk op fundamentele mensenrechten?
Heeft de gouden plak van de halachisch niet-Joodse Artem Dolgopyat de ogen van de opperrabbijnen geopend? Ik vermoed dat ze hun macht over de burgers van het Joodse land – van de wieg tot het graf – niet zullen opgeven. Zullen ze de oproep van de ministers Yair Lapid en Michaeli om de gouden plakwinnaar in Israël te laten trouwen negeren?
Het is voor een normale samenleving anno 2021 absoluut noodzakelijk dat de halacha een humane interpretatie krijgt en dat er een einde komt aan de dagelijkse religieus gemotiveerde schending van de mensenrechten. Zonder het zich te realiseren heeft de glorieuze atleet Artem Dolgopyat in Tokio de knuppel in het hoenderhok gegooid. Ook dat is voor mij een gouden plak waard!
