Bluffen is Israël niet vreemd. Klein zijn en toch groot doen, is een constant trekje in de Israëlische buitenlandse politiek.
Ik neem de minister van Defensie Gantz als voorbeeld. Nog in Washington liet hij de wereld weten dat hij het Israëlische leger opdracht heeft gegeven zich voor te bereiden op een aanval op de Iraanse nucleaire infrastructuur. Begrijp dit goed: hij waarschuwde Washington en Teheran dat Israëlische vliegtuigen (en/of raketten) de lucht in gaan als de besprekingen in Wenen over hernieuwing van de door Trump opgezegde nucleaire overeenkomst met Iran mislukken. Israëls civiele en politieke leiders waren ervan overtuigd dat die overeenkomst niet waterdicht was en Iran er niet van zou weerhouden een atoomwapen te fabriceren. Israël oefent druk uit op Washington geen deal met Teheran te sluiten die de deur voor een Iraans atoomwapen op langere termijn openhoudt.
Inderdaad is president Biden een beetje teruggekrabbeld. Hij heeft Teheran laten weten dat de VS andere maatregelen dan economische sancties zal treffen als de onderhandelingen in Wenen door Iran worden getorpedeerd.
Maar ja … “andere maatregelen”? Zou Joe Biden na zijn aftocht/vlucht uit Afghanistan voor Israëls belangen het risico willen nemen van een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten? Of zou zo’n aanval op de atoominstallaties, diep onder de grond en op verschillende plaatsen in Iran, het karakter kunnen hebben van een chirurgische ingreep? Even boem en dan gaan we weer over tot de orde van de dag?
Zo was het in 1981, toen Israëlische vliegtuigen de Iraakse atoomreactor uitschakelden. Waarom kon dat toen wel en nu niet? Het Midden-Oosten is sindsdien grondig veranderd.
Premier Naftali Bennett is deze week teruggekeerd van een historisch bezoek aan de Verenigde Arabische Emiraten. Het lijkt op een honeymoon: Israël heeft diplomatieke en andere betrekkingen aangeknoopt met de soennitische landen in en rond de Golf, inclusief Saoedi-Arabië. Geeft dat Israël strategische dekking om met hun medeweten Iran aan te pakken? Daar lijkt het wel op, maar dat is niet zo. Opvallend genoeg zijn er weer contacten tussen Bahrein en andere soennitische landen met Iran.
Deze landen – hoewel bevreesd voor een Iraans atoomwapen – zijn als de dood voor een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten. Het gaat nu toch goed zo? Max Verstappen is toch wereldkampioen geworden in Doebai?
Als Joe Biden voor Israël geen oorlog tegen Iran wil ontketenen komt het er op neer dat Israël er alleen voor komt te staan. Gantz kan zeggen wat hij wil, maar op eigen kracht, zonder Amerikaanse militaire inbreng, is het uitgesloten dat Israël Iran aan kan.
Of zou het toch kunnen, als Israël beschikt over tactische atoomwapens die op Iran kunnen worden losgelaten. Per raket of uit een straaljager of … vanuit een duikboot voor de kust van Iran.
Dit is louter speculatie. Zou Israël na de VS (Japan 1945) het tweede land ter wereld zijn dat atoomwapens inzet? Zou Israël in doodsnood zo’n besluit kunnen nemen?
Er is nog een belangrijke factor die zwaar moet worden gewogen alvorens Israël het op eigen kracht zou wagen de mogendheid Iran aan te vallen. Hezbollah is een Iraans pistool gericht op het hoofd van Israël.
Tenzij Hezbollah-leider Nasrallah voor zelfbehoud kiest, kan Iran deze organisatie in Libanon activeren. Dan komt Israël tot voorbij Tel Aviv onder een zware raketregen te liggen. Dat beseft Gantz natuurlijk wel. Toch aanvallen? Het risico nemen omdat een Iraans atoomwapen het voortbestaan van Israël zou kunnen bedreigen?
Misschien buigen de ayatollahs het hoofd en zetten zij onder Amerikaanse druk en Israëlische dreigementen hun handtekening onder een nieuw internationale atoomovereenkomst die Irans streven naar DE BOM voor lange tijd en onder strenge internationale controle aan banden legt. Het wordt spannend in Wenen, waar met tussenpozen wordt onderhandeld.
