De intensiteit van het Israëlisch-Palestijns conflict heeft niet alleen in Israël tot extreme opvattingen geleid, maar naar ik heb ervaren in niet mindere mate ook onder Nederlandse Joden.
Op Facebook schreef ik dat Haaretz naar mijn idee de beste en meest objectieve krant is, ook over de Palestijnse problematiek. Er ontwikkelde zich razendsnel een hetze tegen mij met als argument dat Haaretz een anti-Joods anti-Israëlisch leugenachtig vodje is.
Tevens kreeg ik de volle laag omdat ik het op Facebook ook al had gewaagd Esther Voet, de hoofdredactrice van het NIW, tot verontschuldiging te bewegen naar aanleiding van een column die ze twee jaar geleden weigerde te plaatsen, waarop het einde volgde van mijn twintig jaar verschijnende column. In die gewraakte column vergeleek ik Netanjahoe’s retoriek met die van de Amerikaanse president Donald Trump.
We weten nu, na de massamoorden in de VS, waartoe de opruiende racistische taal van Trump heeft geleid. We mogen ons gelukkig prijzen dat Israël gespaard is gebleven van dergelijke racistische massamoorden.
Ik ben van mening dat aan het Israëlisch-Palestijns conflict in die mate geen racistische elementen kleven. Het gaat om twee volken die om één land vechten, een historische strijd die de Palestijnen lijken te verliezen. Natuurlijk zijn er excessen in die strijd, vroeger en nu gekenmerkt door schending van elementaire mensenrechten.
De haat die het conflict heeft gegeneerd, heeft zich niet vertaald in blind racisme.
Israël is een proeftuin voor mijn stelling. Ondanks grote problemen, ondanks discriminatie is er sprake van politieke en sociale integratie van 1.2 miljoen Israëlische Arabieren (Palestijnen) in de Israëlische samenleving.
Wie in Israël leeft weet dat. In ziekenhuizen werken Arabische dokters en verplegers, veel apothekers zijn Arabieren, in de bouw, landbouw en garages – om maar enkele voorbeelden te noemen – hebben zij werk gevonden naast Joodse Israëli’s.
Om die reden is het onjuist Israël in de media weg te zetten als een apartheidsstaat. De Israëlische Arabieren/Palestijnen worden niet vanwege afkomst gediscrimineerd, zoals indertijd de zwarte bevolking in Zuid-Afrika wél werden gescheiden van de blanken. Vier Arabische partijen hebben zich met het oog op de aanstaande verkiezingen op 17 september verenigd. De leiders van deze partij hebben verklaard de vorming van een vredesregering in de Knesset te zullen steunen. Theoretisch zou deze partij op twintig zetels kunnen komen als de Arabische kiezers in groten getale naar de stembus gaan. Tien zetels zou voldoende kunnen zijn om de schaal in de politieke verhoudingen naar links te laten doorslaan.
Ik ben realist genoeg om te weten dat er spanningen zijn in de Israëlische samenleving tussen Israëlische Joden en Israëlische Arabieren. Maar gelukkig is Israël immuun gebleken voor racistisch gemotiveerde massamoord.
