Israël is volgens het klassieke zionisme de enige veilige haven waar Joden, Israëli’s, zijn gevrijwaard van antisemitisme. Ideologisch beschouwd is dat juist, maar de realiteit is anders.
Maandagochtend, een paar uur voor mijn vertrek vanaf Schiphol naar Israël, werd ik door mijn dochter in Tel Aviv gebeld. “Papa weet je het nieuws al? Er is een raket uit Gaza op een huis in een mosjav neergekomen. Er zijn gewonden, ook kleine kinderen.” Met angst in haar stem vroeg ze: “Kom je toch?” Even stilte: “Het wordt oorlog.”
In Tel Aviv zijn de schuilkelders open gegaan. “Na onze luchtaanvallen op doelen van Hamas in Gaza reken ik vannacht op raketbeschietingen vanuit Gaza”, zei een vrouw in Tel Aviv.
Een momentopname uit de Israëlische realiteit, nu en zo was het altijd. Zion zonder vrede, dat is de realiteit sedert de pioniers naar Palestina kwamen en er de basis legden voor de stichting van de staat Israël. Een land dat geen dag echte vrede heeft gekend, misschien zelfs vredesplannen met de Palestijnen heeft gemist, maar toch tot bloei is gekomen.
Volgens een pas uitgekomen rapport van de VN zitten de Israëli’s in de top van de gelukkigste mensen ter wereld. Ik begrijp dat wel. Het leven in Israël is bruisend, intensief en wordt gedragen door trots op het bereikte.
Hoe moet je dit Israëlische geluksgevoel begrijpen tegen de achtergrond van de verkiezingsbalagan en de voortdurende spanningen als gevolg van het onverminderd aanhoudende conflict met de Palestijnen. Het is moeilijk te doorgronden, maar na veertig jaar persoonlijke observatie in Israël is het wel waar. Een wonder?
We hebben net het wonder van Poerim gevierd, de redding van de Joden in Babylon uit handen van Haman door toedoen van de schone Esther in het bed van de koning. Zou Hitler kennis hebben gehad van dit verhaal, vroeg ik me af toen ik de Megilla weer las. Haman wilde toch alle Joden uitroeien?
En dan plotseling worden we uit de mond van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo weer met een wonder geconfronteerd. “Het is mogelijk dat God Trump naar voren heeft gebracht (geschapen) om Israël te beschermen ( tegen Iran).” Pompeo deed deze uitspraak in Israël, na een bezoek aan de Klaagmuur. Hij was kennelijk ook in hogere sferen door de aankondiging van president Donald Trump de Israëlische inlijving van de Golanhoogte in 1981 te erkennen.
Is dat een giftig of zoet cadeau voor premier Benjamin Netanjahoe in zijn gevecht om het behoud van het premierschap op 9 april, tijdens de algemene verkiezingen?
In het Witte Huis heeft de twitterende Trump zich openlijk achter Netanjahoe geschaard. Bovendien wordt de door corruptieschandalen achtervolgde Netanjahoe binnenkort ook door Trump als zijn officiële gast ontvangen in Blair House. Trumps handelen kan niet anders worden uitgelegd dan als interventie in de Israëlische binnenlandse politiek. Of dat voldoende is om Benny Gantz, de naar voren gesprongen leider van de nieuwe partij Blauw Wit, van een verkiezingszege af te houden, is onzeker, zoals alles nu onzeker is in het Joodse land.
Gantz, ex-stafchef, heeft niet alleen Trump tegen zich, maar kennelijk ook Iran. De Israëlische binnenlandse veiligheidsdienst, Shin Beth, heeft ontdekt dat de iPhone van Gantz is gehackt. Er zou een oneerbare seksfoto op staan. We hebben de compromitterende foto nog niet gezien. De aangeslagen Gantz heeft deze beschuldiging krachtig ontkend. Zou hij door toedoen van Iran en Trump de kans mislopen om Israël in nieuwe banen te leiden?
Trump heeft misschien nog wel meer kaarten in handen om Netanjahoe tot de gelukkigste man ter wereld te maken. Hij zou Jonathan Pollard, de Amerikaans-Joodse spion, amnestie kunnen verlenen, zodat hij aan de hand van Netanjahoe naar Israël kan komen. Ook zou hij Israëls aanspraken op een groot gebied op de Westelijke Jordaanoever kunnen erkennen.
Nog dit: waarom kleeft er vergif aan Trumps erkenning van Israëls annexatie van de Golan hoogvlakte?
We kennen de geschiedenis van landen die om afgenomen land oorlogen voerden. Duitsland en Frankrijk bijvoorbeeld over Elzas-Lotharingen in 1871 en 1940.
Ja, de Golan hoogvlakte is van groot strategisch belang voor Israël. Maar erkende annexatie door de VS verenigt een deel van de Arabische wereld tegen Israël en sluit een kans op een Israëlisch-Syrische vrede voor lange tijd uit.
Met absolute steun van de VS is Israël nu een supermogendheid in het Midden-Oosten, zo machtig dat de Israëlische luchtmacht Iraanse doelen in Syrië heeft kunnen aanvallen onder de neus van de Russische antiluchtdoelraketten. Dat is óók een gegeven dat Netanjahoe in de verkiezingscampagne kan uitspelen, naast de foto waarop hij te zien is op een Israëlische onderzeeër van Duitse makelij.
Het wordt spannend 9 april.
