Gedreven door een onweerstaanbare drang naar macht heeft premier Benjamin Netanjahoe een knieval gemaakt voor de erfenis van het virulente racisme van rabbijn Meir Kahane.

Met de verkiezingen op 9 april in het vooruitzicht en een geduchte tegenstander aan de horizon heeft hij twee ultranationalistische partijen, met een duidelijke racistische, Kahanistische geur aan zijn Likoed-partij verbonden. Een duivels coalitieakkoord met Habajit Hajehoedi en Otzma heeft hem op wellicht een fataal dwaalspoor gebracht. Mocht Likoed de verkiezingen winnen en Netanjahoe weer kabinetsformateur wordt dan zullen deze twee partijen sleutelposities in zijn regering krijgen vooral wat de bouw van nederzettingen in bezet gebied aangaat.

Met deze paniekbuiging voor rabbijn Meir Kahane’s geest heeft de belegerde premier de vergiftige erfenis van deze racist, die in 1990 in New York werd vermoord, weer een podium gegeven.

De Likoed-premier Menachem Begin heeft rabbijn Kahane uitgekotst en er mede voor gezorgd dat diens kleine Kach-partij als een terroristische organisatie werd bestempeld en uit het parlement en de politiek werd geweerd.

Waar stond rabbijn Kahane voor? Laat ik het in één zin samenvatten: Israël ontdoen van de Arabieren/Palestijnen. Zelfs met geweld indien nodig. En geweld was er. Een Kach-lid vermoordde Palestijnen voor de ingang van de Al-Aksa moskee, nog opzienbarender was de moordpartij die dr. Baruch Goldstein in 1994 aanrichtte in de grote moskee in Hebron. 29 Palestijnen vonden de dood bij de graven van de aartsvaders.

Meer ernstige incidenten zal ik achterwege laten. De lijst is te lang.

Heeft Netanjahoe goed gegokt door zich met racistische elementen te verbinden om premier te mogen blijven? Het valt op dat een reeks rabbijnen, ook uit nederzettingen in bezet gebied, zijn initiatief om het hoofd voor rabbijn Meir Kahane te buigen hebben veroordeeld. Het is verre van zeker dat hij de stemmen van tienduizenden kolonisten daardoor in zijn vangnet zal krijgen op 9 april. Heeft hij zijn hand overspeeld en zijn reputatie als een rationeel politicus ondermijnd? Ik denk het wel.

Zijn populariteit onder Amerikaanse Joden heeft naar reacties uit de VS te oordelen een flinke knauw gekregen. Dat hij in sommige Israëlische kranten zwaar wordt aangevallen, hoeft niemand te verbazen. Zelfs niet als een columnist in Haaretz hem “het kwaad zelf” noemt.

Maar ja, als je een olifantshuid hebt en bovendien in paniek bent en in het echtelijke bed door machtsbeluste Sarah wordt opgejut, dan glijden kritiek en openlijke weerzin van je af.

Ik begrijp de paniek van Netanjahoe wel.

De ex-chef-staf Benny Gantz heeft in opzienbarend korte tijd een partij uit de grond gestampt die de macht van Likoed en dus van Netanjahoe ernstig bedreigt. Temeer daar hij een coalitie heeft gesloten met Jesj Atid, (Er is toekomst), de partij van Jair Lapid.

Samen staan Gantz en Lapid in de opiniepeilingen – wat die ook waard zijn in Israël – nu al hoger genoteerd dan Likoed en bondgenoten. Dat zo’n coalitie snel is gerealiseerd, weerspiegelt de onvrede en woede ook over de politiek en het gedrag van Netanjahoe. Enkele andere bekende generaals hebben zich achter Gantz geschaard. Ehoed Barak, ook een oud-opperbevelhebber (en premier) heeft op de achtergrond een beslissende rol gespeeld in het bij elkaar brengen van Gantz en Lapid. Hij is natuurlijk niet vergeten dat Netanjahoe tijdens zíjn premierschap glansrijk de verkiezingen won.

Dat generaals na het volbrengen van het dienstverband een plaats zoeken en vaak vinden is ook de psychologische weerslag van Israëls oorlogen. Israëli’s hunkeren naar veiligheid en als het kan ook naar vrede, op Israëls veiligheidsvoorwaarden natuurlijk.

Er is nog een reden, en niet de geringste, die Netanjahoe doet bibberen. Misschien heeft de openbare aanklager hem op het moment dat deze column wordt gelezen al in staat van beschuldiging gesteld wegens een reeks corruptieschandalen.

Wegens corrupt handelen belandde de Likoed-premier Ehoed Olmert enkele jaren in de gevangenis. Het sprookje van zijn vredesdroom verdampte in de cel.

Tot slot: zal de Israëlische raket naar de maan voldoende sympathie genereren om Netanjahoe te redden?