Israëlische ambassadeurs verspreid over de aardbol doen hun uiterste best een positieve uitleg te geven aan het besluit van de Amerikaanse president Donald Trump om Jeruzalem als Israëls hoofdstad aan te wijzen, en dat het geen breuk betekent voor het nog denkbeeldige vredesproces. De Israëlische ambassadeur in Nederland deed dat in een duidelijk gesteld artikel in Trouw.
Ik geef hen groot gelijk, met cynisch voorbehoud. Trump heeft de grenzen van Jeruzalem aan de partijen overgelaten, zodat oost-Jeruzalem alsnog de Palestijnse hoofdstad zou kunnen worden. De aangekondigde en alweer uitgestelde verplaatsing van de Amerikaanse ambassade naar (west)-Jeruzalem doet daar niets aan af.
Maar zo simpel is het niet. Met warme Chanoeka gevoelens voor zijn vriend Netanjahoe heeft Trump de Palestijnen een rode lap voorgehouden. Zelfs als hij dat had gewild had de Palestijnse president Mahmoed Abbas zijn volk niet kunnen uitleggen dat er ook wel wat positiefs in de verklaring van Trump zat. De Palestijnse emoties zijn na meer dan een halve eeuw bezetting buitengewoon ontvlambaar.
Zonder kennis van zaken heeft Trump olie op het Palestijnse vuur gegooid. Als hij had gezegd dat oost-Jeruzalem de Palestijnse hoofdstad zou kunnen worden, waren de onlusten misschien niet uitgebroken. Nu staat Trump in de Palestijnse samenleving te boek als een dikke vriend van Israël, zo dik dat hij de Palestijnen over het hoofd ziet, alsof ze niet bestaan.
Hoe kunnen de ambassadeurs dan in hemelsnaam uitleggen dat Trump echt op vrede uit is en geen deur op slot heeft gedaan? Dat wordt extra moeilijk gemaakt doordat een hoge piet in het Witte Huis heeft gezegd dat de Klaagmuur in oost-Jeruzalem van Israël is en blijft.
Maar daar blijft het niet bij. Bij het formuleren van een strategische visie voor de Verenigde Staten krijgt Israël nog een douceurtje van Trump. En geen kleintje. Een fantastisch psychologisch/politiek cadeau zelfs. In dat document wordt afgerekend met het gangbare idee – in Brussel bijvoorbeeld – dat het conflict tussen Israël en de Palestijnen vrede en voorspoed in het Midden-Oosten in de weg staat.
Niet Israël, maar Iran en jihadisten zijn daarvoor nu verantwoordelijk, is Trumps kijk op het Midden-Oosten! Vandaar dat in het document staat dat staten (soennitisch Arabische landen) een gedeeld belang met Israël hebben om deze uitdagingen het hoofd te bieden.
Ik kan me goed voorstellen dat premier Netanjahoe van vreugde over de erkenning van zijn inzicht in de aard van het conflict met de Palestijnen de vlag uithangt.
Om de feestvreugde niet te doorbreken, ga ik niet in op zaken als het boycotten van Israëls Arabieren (minister van Defensie Lieberman), of het door reserve-generaal Amiram Levin geopperde idee de Palestijnen van de westelijke oever van de Jordaan richting Jordanië te sturen.
