Shalom leSilvan Shalom … dag Silvan Shalom, dag.
Er zijn raketten die Israël vanuit het zuiden en vanuit het noorden bedreigen, maar er zijn ook seksraketten die in het hart van de Israëlische politiek ontploffen. De man die een goede kans maakte leider van Likoed te worden, en misschien dus na Benjamin Netanjahoe premier, is over zijn gulzige wellust gestruikeld.
Het is bijna niet te geloven. Toch is het waar. Silvan Shalom was 23 jaar op het hoogste niveau actief in de politiek. Lid van de Knesset, het parlement, en minister op verschillende posten en ja zelfs vicepremier. Een begaafde, eenvoudige Sefardisch-Joodse jongen die naar de macht werd gedragen door het huwelijk met Judy Nir Mozes, de dochter van de vermogende eigenaar van Yediot Achronot, een invloedrijke en ook lezenswaardige krant. De zeer ambitieuze Judy, die met een invloedrijk netwerk en internationale connecties ervan droomde de plaats van Sarah Netanjahoe als Israëls first lady te kunnen innemen, stoomde van woede toen enkele vrouwen het waagden haar man te beschuldigen van intimidatie en ongepaste seksuele handelingen met ondergeschikte vrouwen. Een paar weken geleden was er een eerste die naar voren durfde te komen en de macht van de Shalom’s trotseerde. Toen kwamen er meer. Veel meer. Elf zelfs die hij kuste, betaste en nog meer. Niets hielp meer. Shalom, de man die naar het premierschap lonkte, was afgebrand. Met de snelheid van een vallende ster trad hij af als minister van binnenlandse zaken, in de hoop dat door dit edele gebaar justitie hem met rust zou laten. Was er een deal achter de schermen?
Ik vraag me af of Silvan Shalom op de hoogte was van illustere politici die door het begeren van het onbereikbare hun hoge positie verloren. Ex-president Moshe Katsav zit een lange gevangenisstraf uit wegen aanranding en seksuele bedreigingen. Er zijn generaals die ook wegens dergelijke ontoelaatbare handelingen het veld moesten ruimen. De lijst van hoge officieren bij politie en leger die zijn ontslagen na klachten van vrouwen, altijd ondergeschikten, wordt met het jaar langer. De tijd is voorbij, lijkt het, dat vrouwen niet naar voren durfden te komen. Na de veroordeling van president Katsav nemen betaste en aangerande vrouwen die angstbarrière. Ze hebben de aangepaste wet achter zich.
Israëlische feministen weten zich sterker en zelfbewuster dan ooit. En dat is maar goed ook. De tijd is voorbij dat de macho-Israëli, die alle vijanden in zijn verbeelding denkt te kunnen verslaan, ook alle vrouwen naar zijn zin kan zetten.
Het is me een raadsel dat Silvan Shalom in de lange, moeizame weg naar de top van de politieke piramide, de verleiding van het schone niet heeft weten te weerstaan. Steeg de macht niet alleen naar zijn hoofd?
Onlangs las ik in Ha’aretz een column van de buitengewoon goed ingevoerde columnist Yoël Marcus. Geen bewonderaar van Netanjahoe. Volgens zijn informatie houdt Sarah Netanjahoe haar man stevig in de klem, omdat ze kennelijk weet van zijn overspel. Sarah volgt Netanjahoe naar alle uithoeken op deze aarde. Dat is een eis die Benjamin Netanjahoe volgens Marcus heeft moeten inwilligen. Want als Sarah uit de school klapt, zou hij wel eens in het spoor van Silvan Shalom van het politieke toneel moeten verdwijnen.
Ik weet dat dit een roddelcolumn is. Het is de trieste waarheid dat de Israëlische politiek niet alleen op ideologisch fanatisme drijft, maar ook op roddels die waarheid worden.
