Hoog in de Alpen, in Verbier, bereikte ons langs elektronische weg het droevige bericht over het overlijden van Bloeme Evers.
Deze bijzondere vrouw kwam via mijn vrouw Rose Marie in mijn leven. Zij keek iedere keer opnieuw uit naar bijeenkomsten van de Amersfoortse en Amsterdamse 'lerngroep'. Een keer heb ik daar ook een verhaal mogen houden. Maar dat is bijzaak. Als Bloeme Evers tijdens een lerngroep het Halachische antwoord niet wist, zei ze, zoals Rose Marie zich herinnert: “dat zal ik aan de rabbijn, mijn zoon vragen.” Rose Marie werd telkens opnieuw getroffen door haar gevoel voor humor dat het zo waardevol maakte met haar van gedachten te wisselen.
Haar levensloop vind ik van een verbluffende schoonheid. In Auschwitz zocht ze God maar vond hem niet. Voor haar zonen en kleinkinderen deed ze bij wijze van spreken het gebedskleed om. Symbool van haar nimmer aflatende strijd voor vrouwenrechten binnen de Halacha.
Dat is onze groet aan deze bijzondere moedige, diep denkende vrouw die ons op hoge leeftijd in Israël heeft verlaten. Moge haar ziel worden opgenomen in de bundel van het eeuwige leven.
