De 88-jarige Palestijnse president Mahmoed Abbas munt niet uit in diplomatieke vaardigheid. Hoe je ook over het voor Israël pijnlijk Palestijnse dossier denkt, de Palestijnse leider toont grote historische en emotionele domheid. En dat juist op een moment in de geschiedenis van het Midden-Oosten dat de Palestijnen winst kunnen halen uit mogelijke normalisering van de betrekkingen tussen Saoedi-Arabië en Israël via intensieve Amerikaanse diplomatieke bemiddeling.
Israël zal voor die historische doorbraak in het Midden-Oosten een Palestijnse prijs moeten betalen. Premier Benjamin Netanjahoe weet dat Saoedi-Arabië zonder concessies aan de Palestijnen niet over de brug komt. Als De leidende, soennitische mogendheid, als denkbeeldige beschermer van de Al-Aksa moskee, kan het zich niet veroorloven de Palestijnen als een baksteen te laten vallen, zoals de Egyptische president Anwar Sadat deed toen hij vrede sloot met Israël.
Waarom is Mahmoed Abbas zo oliedom? Hij heeft weer zijn oude antisemitische stokpaardje bereden en Joden overal ter wereld getergd met zijn opmerking dat Hitler de Joden vermoordde niet omdat zij Joden waren, maar omdat zij in Europa woekeraars waren, geldwolven dus. Ook vertelde hij dat wat Israël de Palestijnen aandoet vijftig holocausten zijn. Jawel vijftig, alsof één niet genoeg zou zijn. Palestijnse intellectuelen en politici die de schade roken die Abbas juist nu aanricht, hebben zich van hem gedistantieerd.
Op de Israëlische publieke opinie maakt dat geen indruk. Hoe dan ook zal Netanjahoe het moeilijk hebben om tegemoetkomingen aan de Palestijnen te verkopen aan het Israëlische volk. Met de giftige taal van een oude politieke baas in Ramallah zal dat een zware klus worden op het moment suprême van potentiële winst voor de Palestijnen uit de huidige diplomatieke ontwikkelingen in het Midden-Oosten.
Wat die ‘winst’ zal zijn is duidelijk: geen Palestijnse staat, maar wel landoverdracht in bezet gebied aan de Palestijnse autoriteit, een Amerikaans consulaat in Oost-Jeruzalem, een stevig financiële pakket en training en bewapening van de Palestijnse veiligheidsdiensten.
Het is niet uitgesloten dat de fanatieke extreemrechtse ministers in Netanjahoe’s regering zo’n deal zullen blokkeren. Of zullen zij zwichten voor openlijke diplomatieke banden met Djedda en juichen als de treinverbinding tussen Saoedi-Arabië en Haifa via Eilat realiteit wordt? En Israël nog meer winst haalt uit de nieuwe handelsroutes met het Verre Oosten?
Maar eerst even wachten of het Hooggerechtshof deze week beslist dat de zogenaamde juridische hervormingen in strijd zijn met Israëls basiswetten. Dáár hangt meer van af dan van een flirt met Saoedi-Arabië.
