Ivanka Trump en Jared Kushner, man en vrouw, kregen van de rabbijn toestemming zich op sjabbat te verplaatsen in een auto om de inauguratie en wat er op volgde van papa en schoonvader bij te wonen. Het grote feest is voorbij; de strenge sjabbatregels zullen weer ‘regeren’ bij het bij een chabad-synagoge in Washington aangesloten exceptionele echtpaar.
Jared Kushner, de orthodoxe zoon van Sjoa-overlevenden, heeft het oor en hart van Donald. Hij is tijdens een plechtigheid in het Witte Huis ingezworen als bijzondere raadgever van de president. Een zeer invloedrijke functie, die hem volgens Donald in staat moet stellen Israël en de Palestijnen in een vredeskeurslijf te dwingen. “Als hij het niet kan, kan niemand het”, zei Donald.
Ik vraag me oprecht af wat de Amerikaanse obsessie is om Amerikaanse Joden als bemiddelaars in het Israëlisch-Palestijnse geschil te laten optreden en bovendien Joodse ambassadeurs naar Tel Aviv – misschien gauw Jeruzalem – te sturen. Kunnen en willen zij objectief zijn? Hoe ervaren de Palestijnen die goedwillende Joden uit Washington, die ook hún zaak zouden moeten bepleiten? Als Donald dan ook nog een soort rabbijn Meir Kahane, in de gedaante van Friedman, als ambassadeur naar Israël stuurt, vraag ik me beslist af wat er omgaat in het hoofd van Donald. Die orthodoxe Jood is tégen een Palestijnse staat en vóór de verplaatsing van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem.
Trump-Friedman-Kushner, wat een rampzalige combi om Israël en de Palestijnen nader tot elkaar te brengen. Voor Netanjahoe een godsgeschenk! Eindelijk verlost van die ‘verschrikkelijke’ Obama heeft hij de goedheid de Palestijnen een ‘ministaat’ aan te bieden als opstapje voordat Kushner zijn tanden in het onoplosbare conflict zet.
Met dat Palestijnse ministaatje in gedachten is Netanjahoe volgende maand hartelijk welkom bij zijn geestgenoot in het Witte Huis. Bij terugkomst heeft hij ongetwijfeld een vrijgeleide van Trump op zak om de ongebreidelde expansie van nederzettingen voort te zetten. Zou hij dan de grote nederzettingstad Ma’alé Adomiem (mooi gebouwd) ten oosten van Jeruzalem, die op de westelijke oever van de Jordaan ligt, annexeren? Vanuit de sterke nationalistische vleugel in zijn regering wordt daar campagne voor gevoerd. Inlijving van die grote nederzetting snijdt de westelijke oever van de Jordaan in tweeën, waarmee een congruente Palestijnse staat, mocht die er ooit komen, tot het verleden behoort!
Ik vind het voor de lezers van mijn column van belang er op te wijzen dat twee opinieonderzoeken hebben uitgewezen dat er in Israël nog een meerderheid is tégen annexatie en vóór de stichting van een Palestijnse staat naast Israël. Misschien komt die meerderheid aan het woord als Netanjahoe over zijn corruptieschandalen struikelt. Het politieonderzoek schijnt in een beslissende fase te zijn gekomen.
Volgens de krant Ha’aretz van maandag jongstleden zijn er voldoende aanknopingspunten om Netanjahoe voor de rechter te slepen. Zou door zijn aftreden de Israëlische politieke koers echt van rechts naar links worden bijgestuurd? Ik betwijfel het. Ik zie op links geen zwaargewichten die het tegen het emotionele, Messiaanse zionisme kunnen opnemen. Of toch weer Ehoed Barak, de premier die in 2000 in Camp David faalde een vergelijk met Jasser Arafat binnen te halen?
Of laaien de emoties in het Israëlisch-Palestijnse conflict over eventuele verplaatsing van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem zó hoog op dat alle ratio als sneeuw voor de zon verdwijnt?
Ik hoop en bid dat Donald Trump tot het inzicht komt dat het inlossen van zijn verkiezingsbelofte inzake Jeruzalem olie op het vuur van de hartstochten in dit deel van de wereld is. Onlusten in Jeruzalem, Amman, Caïro en elders in de Arabische wereld. Wie zit daar op te wachten?
