De wereld zoals we die na 1967 kennen, is razendsnel aan het veranderen. Er doemt een nieuwe koude oorlog op tussen het Westen en Rusland. Nu geen ideologische confrontatie tussen het communisme van de uiteen gevallen Sovjet-Unie en het kapitalistische, democratische Westen, maar een machtsstrijd om invloed in de wereld, in het bijzonder in Europa, maar ook in Azië waar China zijn invloedsfeer uitbreidt.
Rond Israël stort de Arabische orde, zoals die na de Eerste Wereldoorlog vorm kreeg, ineen. Naast deze grootschalige ontwikkelingen heeft de moderne militaire techniek aan het begrip machtsevenwicht nieuwe betekenis gegeven. Niet langer kan het begrip machtsevenwicht worden uitgelegd als een optelsom van manschappen, tanks, vliegtuigen, onderzeeërs en vliegdekschepen en andere conventionele wapens. Ten tijde van de koude oorlog was er een machtsevenwicht tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. Beide landen konden elkaar met hun met atoombommen geladen raketten van de kaart vegen. In wezen is daar niets aan veranderd, hoewel de media er over zwijgen. Moskou en Washington hebben echter het monopolie op het gebied van het bezit van atoomraketten verloren. Technologische ontwikkelingen hebben niet alleen China, India en Pakistan, maar ook kleinere landen in staat gesteld zich met atoomwapens uit te rusten. Aan het atoomarsenaal van Frankrijk en Engeland wordt in de media wonderlijk genoeg geen aandacht besteed in de analyse van de dreiging die er nu van Poetins Rusland zou uitgaan. Kleine ideologisch bemande landen die over lange-afstandsraketten en atoomwapens beschikken, kunnen de wereld terroriseren. Noord-Korea is een dergelijke potentiële orderverstoorder. Misschien Iran ook als de zich voortslepende onderhandelingen tussen de VS en Iran over een bevriezing van het Iraanse nucleaire potentieel mislukken en Teheran de weg van de productie van het ultieme wapen opgaat. Zelfs als die onderhandelingen wél in een akkoord resulteren, vreest premier Netanjahoe dat zijn tegenspeler over de Iraanse problematiek, de Amerikaanse president Obama, de Iraanse nucleaire optie niet afknijpt. Deze week lanceerde Iran met een lange-afstandsraket een vierde satelliet. Hoofdpijn voor Israël.
Het begrip machtsevenwicht heeft er door de razendsnelle ontwikkeling van het internet en computerkunde een dimensie bij gekregen: de cyberoorlog. Hackers kunnen kennelijk door alle beveiligde systemen breken. Theoretisch is het mogelijk dat hackers de elektriciteitsvoorziening in de VS of elders kunnen ontregelen en zelfs door veilig geachte militaire codes kunnen breken.
Dat is de nieuwe wereld waarin Israël zich staande moet houden. De conventionele, terroristische en technologische uitdagingen zijn even groot als onvoorspelbaar. Hoe moet Israël in deze onzekere wereld laveren? Het moet toch duidelijk zijn dat het bezet houden van gebied niet wezenlijk bijdraagt tot veiligheid. Ik volg de Israëlische verkiezingscampagne vanaf mijn computer en via de Israëlische radio en tv. Het valt me op dat de twee grote partijen, Likoed en het Zionistische kamp, geen oog hebben voor de grote uitdagingen waarvoor Israël staat, maar zich verstrikken in persoonlijke aanvallen en andere flauwekul, alsof de Israëlische kiezers onvolwassen pubers zijn. Het lijkt wel alsof de partijbonzen de kiezers niet wensen te confronteren met de harde werkelijkheid en geen kijk hebben op de veranderende wereld, ver weg en nabij.
