Ik vermoed dat de Amerikaanse president Donald Trump aanvoelt dat hij de verkiezingen gaat verliezen en het stokje na 3 november moet overdragen aan de Democraat Joe Biden.
Ik durf mijn hand voor een nederlaag van Trump niet in het vuur te steken. Waarom denk ik dan dat Trump het einde van zijn presidentschap ziet aankomen? Hij heeft het zelf gesuggereerd. “Wat moet ik doen als ik verlies”, zei hij tijdens een verkiezingsbijeenkomst. “Misschien moet ik de VS verlaten en heb ik hier niets meer te doen.”
Ik spitste mijn oren toen Trump even het achterste van zijn tong liet zien. Waar zou hij naar toe kunnen gaan, waar zou hij politiek asiel kunnen aanvragen om aan uitzetting te ontsnappen, vroeg ik me af.
Mocht Trump inderdaad op 3 november aan het kortste eind trekken, dan staan hem volgens de Amerikaanse media tal van strafzaken te wachten wegens fraude, belastingontduiking en wie weet wat nog meer.
Wie zijn Trumps vrienden die hem voor de Amerikaanse justitie zouden kunnen en willen afschermen? Vladimir Poetin, Boris Johnson of onze Benjamin Netanjahoe?
Als Trump echt de benen neemt, denk ik dat een nederzetting in bezet gebied misschien voor hem de aangewezen plaats is om uit te rusten van zijn catastrofale presidentschap.
Netanjahoe zou geen ‘nee’ kunnen zeggen tegen deze weldoener van het revisionistische zionisme. Trump verplaatste de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem, erkende Jeruzalem als Israëls hoofdstad en vond Israëls annexatie van de hoogvlakte van Golan een prima idee. Als extra bonus stond Trump, deze pseudo-zionist, achter de nederzettingenpolitiek in zijn vastgelopen ‘vredesplan van de eeuw’. De Palestijnen kregen in dat plan een ministaat aangeboden, maar dat bleek gewoon bluf te zijn want van ontruiming van nederzettingen was geen sprake.
Dat ‘vredesplan’ bleek de diplomatieke springplank te zijn naar openlijke toenadering tussen Israël en de Golfstaten. De Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein – met op de achtergrond Saoedi-Arabië – erkenden op rekening van de Palestijnse nationale aspiraties de Joodse staat in het hart van de islamitische wereld. Dat Arabische verraad van de Palestijnse zaak maakte Netanjahoe dolgelukkig. Hij liet er geen gras over groeien. Israël kondigde vorige week aan nog eens vijfduizend woningen in bezet gebied te bouwen.
Donald Trump zal in de Israëlische geschiedenisboeken een ereplaats krijgen als de president die verliefd leek te zijn op de zionistische onderneming. Met een Joodse schoonzoon, een dochter die het jodendom omarmde en Joodse kleinkinderen, waar hij trots op is, is die liefde voor Israël uit de hemel komen vallen.
Of deze staat van dienst voor Israël voor Amerikaans-Joodse stemgerechtigden voldoende is om op 3 november hun stem op Trump uit te brengen, betwijfel ik. Trouwens, Trump doet dat ook. Hij weet natuurlijk dat in het verleden tachtig procent van de Amerikaanse Joden voor Democratische presidentskandidaten heeeft gestemd. Tóch heeft hij zich in het openbaar afgevraagd waarom de Joden zo ondankbaar zijn. Een opmerking die hij beter voor zich had kunnen houden.
Als Trump het Witte Huis moet verlaten en plaats moet maken voor de Democraat Joe Biden komt er een einde aan een exclusief pro-Israëlische politiek. Met dit voorbehoud, dat de Joodse invloed op de Amerikaanse politiek via AIPAC en J-Street ook de Democratische president tot de orde zal roepen.
De Democratische partij heeft duidelijk een zwenking naar links gemaakt. Pro-Palestijnse stemmen klinker er luider dan ooit. Stemmen die aandringen op de stichting van een Palestijnse staat naast Israël. Bernie Sanders, de Joodse senator, is zo’n pro-Palestijnse stem in de Democratische gelederen. Tijdens de voorrondes, bij het selecteren van de Democratische presidentskandidaat, bleek hij buitengewoon populair te zijn, maar niet sterk genoeg om Biden te verslaan.
Toch denk ik dat Biden, mocht hij het Witte Huis veroveren, zijn handen niet zal branden aan het Israëlisch-Palestijns conflict en Israël niet zal confronteren met een opgelegde oplossing van het conflict nu ook belangrijke Arabische spelers de Palestijnen als een baksteen hebben laten vallen.
