Premier Netanjahoe heeft met kennis zaken gegokt op de verkiezing van de republikein Donald Trump tot de opvolger van de door hem geminachte democraat Barack Obama. Nu zit hij volgens een oud Nederlands gezegde met de gebakken peren. Want in het Witte Huis zetelt een wispelturige, narcistische, onbetrouwbare president die wordt ‘geregeerd’ door enkele anti-Joodse adviseurs. Zijn invloedrijkste raadgever, Steve Bannon, die – vergelijkbaar met indertijd Greet Hofmans’ invloed op koningin Juliana – Trump betovert, is op het randje af een in suprematie van de blanken gelovende antisemiet. Dat wisten we al toen hij hoofdredacteur was van de website Breitbart en anti-Joodse schrijvers aan het woord liet. Toen het Witte Huis echter op de herdenking van de Sjoa uitkwam met een tekst waarin Joden als slachtoffers van de Sjoa niet werden genoemd, gingen bij veel Joden en niet-Joden rode lichtjes branden nadat bekend werd hoe dat was gebeurd. Het State Department had namelijk gewoontegetrouw een tekst ter goedkeuring naar het Witte Huis gestuurd waarin Joden wel als het expliciete doelwit van het nazi-regiem werden genoemd. Het Witte Huis streepte het woord Joden door en gaf aan de Sjoa een universele betekenis.
Netanjahoe, die de Sjoa vaak in stelling brengt om zijn handelen te rechtvaardigen, heeft deze bittere pil uit het Witte Huis zonder tegensputteren geslikt.
Het aantal antisemitische incidenten in de Verenigde Staten is na de verkiezing van Trump opvallend snel toegenomen.
Ik heb nu wel begrepen dat Israëls belangen, zoals Netanjahoe die beleeft, volkomen ondergeschikt zullen zijn aan de ‘America first’ filosofie van Trump. Hij krijgt geen vrij spel ten aanzien van de Palestijnen. Dat begreep Netanjahoe al in Londen, waar premier Theresa May hem bij voorbaat liet weten dat Engeland vasthoudt aan de twee-staten-oplossing. Aangezien zij hand in hand met Trump op het bordes van het Witte Huis heeft gelopen, neem ik aan dat zij ook namens Trump een waarschuwend vingertje opstak. En dan… gaat de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem zoals Trump tijdens zijn verkiezingscampagne had beloofd?
Misschien weet Netanjahoe het wel. Want hij is beslist in een overmoedige stemming. Kort voor zijn bezoek aan Trump heeft de Knesset een wet goedgekeurd die het mogelijk maakt private Palestijnse grond te onteigenen. Pure diefstal concludeerde Haaretz. Aanvankelijk had Netanjahoe zijn nationalistische coalitiegenoten gevraagd de stemming uit te stellen tot na zijn bezoek aan het Witte Huis. Zij hadden geen oor naar hem. Netanjahoe, die in principe geen moeite heeft met deze wet, wilde natuurlijk eerst de temperatuur in Washington testen. In Londen, Parijs, Amman, Ramallah, door de Verenigde Naties en elders is de wet als een aanfluiting van het internationale recht veroordeeld, een dolksteek in de rug van het akkoord van Oslo. De Palestijnen hebben nu, met de laatste anti-nederzettingenresolutie van de Veiligheidsraad achter de hand, een sterk wettelijk instrument in handen om Israël voor het Internationale Strafhof in Den Haag te slepen Bij het schrijven van deze zinnen heb ik nog geen reactie van het Witte Huis gehoord, hoewel een woordvoerder in Washington eerder verklaarde dat uitbreiding van nederzettingen de vrede in de weg staat.
Netanjahoe moet opletten dat hij in Washington niet in de valstrik loopt van zijn eigen anti-Iran retoriek. Voor hij het goed beseft maakt hij deel uit van het plan van Steve Bannon om – met de zege van Trump - een oorlog tegen Iran te voeren. Steve Bannons wereldbeeld wordt gevormd door oorlog, ook tegen China en de islam waarvan de gevolgen het Amerikaanse politieke systeem moeten opschudden. Hij is een revolutionair met een verwrongen wereldbeeld met grote invloed op Trump.
Met kennis van zaken zei Hillary Clinton tijdens de door haar verloren verkiezingen dat Trump ‘ongeschikt is voor het presidentschap’. Een bekende Amerikaanse psycholoog, dr. John D. Gartner, heeft tegen de beroepsethiek in, zonder de man in behandeling te hebben gehad, een zorgwekkend analyse over Trump gepubliceerd. Dr. Gartner is gespecialiseerd in persoonlijkheidsstoornissen, impulsief gedrag en depressie. Zijn conclusie is dat Trump aan een gevaarlijke mentale ziekte lijdt en niet capabel is om president te zijn.
Uit Trumps handelen blijkt dat deze man naar erkenning snakt. Ondanks zijn rijkdom werd hij door de New-Yorkse elite niet geaccepteerd. Na zijn verkiezingszege namen grote namen uit de wereld van de literatuur, film en muziek afstand van hem. Nooit is een president in de eerste honderd dagen van zijn presidentschap zo op de hak genomen in satires als Donald Trump. Televisie kijken moet voor hem geen plezier zijn, invloedrijke kranten lezen evenmin. In het begin van zijn presidentschap heeft Trump de oorlog verklaard aan de media. Nu krijgt hij een lading spot en kritiek als een lawine over zich heen. Nooit, zo blijkt uit een opiniepeiling, heeft een president in het begin van zijn ambtstermijn zo laag gescoord als Donald Trump.
Krampachtig houdt hij vast aan zijn idee fixe dat hij tijdens de verkiezingen meer stemmen kreeg dan Hillary, die immers enkele miljoenen stemmen kreeg van illegalen, dubbelstemmers en zelfs doden, volgens Trump dan.
En met Trump, naar mijn idee in wezen een dood ongelukkige, onzekere man in het Witte Huis, moet Netanjahoe deze week zaken doen. Misschien begrijpen de heren elkaar goed omdat ze beiden de buik vol hebben van de pers, Poetin een reuze kerel vinden, Iran een boosaardig land en de islam als een bedreiging ervaren. En wat doen de Palestijnen er dan toe?
