Soms ben ik radeloos. Wat moet ik geloven? Zou Israëls premier Benjamin Netanyahoe inderdaad hebben gezegd dat Israël het grootste exportland van gas ter wereld zal worden? Ik heb die verbazingwekkende uitspraak van hem via radio Israël opgepikt. Ik moest even denken aan de enorme gasreserves van Rusland om maar een voorbeeld te noemen. Zou het kleine Israël de uitgestrektheid van Ruslands gasvoorraden kunnen overtreffen? In dat geval kan Israël het zeker stellen zonder de voortdurend onderbroken gasleveranties uit Egypte. En van de andere ‘gasmogendheden’ Rusland en China. Okay, wonderen zijn de wereld niet uit, zeker niet als het gaat om wat er diep uit de diepte van de aarde te halen valt.
Nog even wachten en misschien worden er onder Antarctica gasvelden ontdekt waarvan zelfs Netanyahoe en Poetin niet kunnen dromen. We weten ondertussen wel dat er tussen Israël en Cyprus in de Middellandse Zee op grote diepte gas is gevonden en dat er serieuze plannen zijn om tegen zeer hoge investeringen dat gas te exploiteren. Ik kan me er wel bij neerleggen dat, zoals Netanyahoe zegt, Israëls gasbehoefte voor misschien wel honderd jaar door die gasvondsten wordt gedekt. De aandelen van de Israëlische maatschappijen die het gas gaan opzuigen doen het in ieder geval opvallend goed op de Tel-Avivse beurs. Er is dus in financiële kringen vertrouwen in Israëlisch gas. Maar de grootste ter werel¬d?
Misschien is het veronderstelde gaswonder ook goed voor Nederland. Want van de gasvoorraden in Groningen en die op de Noordzee schijnt ook een limiet in zicht te zijn. Israëlisch gas naar Duitsland misschien. Ik moest wel even nadenken voordat ik deze zin schreef. Dat begrijpt u wel, neem ik aan. Ik vraag me wel af wat Netanyahoe bezielde om zich als gasprofeet te profileren. Ik hoop toch niet dat dit iets met zijn messiaanse verdwazing te maken heeft. Hoe kom ik op die veronderstelling? Yuval Diskin, ex-hoofd van de Shin-Beth, de binnenlandse veiligheidsdienst, heeft Netanyahoe en Barak ervan beschuldigd zich ten aanzien van Iran door messiaanse gevoelens te laten leiden. Er zijn ook andere oud-hoge-pieten die zich afzetten tegen een Israëlische oorlogsdaad tegen Iran, tegen de Iraanse nucleaire infrastructuur. Het debat is levendig en de woede van Netanyahoe over de openlijke ondermijning van zijn visie is groot. Maar ja, als je ook de president van Israël, Shimon Peres, tegen je hebt over het uit de weg gaan van serieuze onderhandelingen met de Palestijnen, is er wel wat aan de hand.
De verwarring in Israël is groot en dat slaat natuurlijk ook over op de Joodse diaspora, op de Verenigde Staten en ook op Nederland natuurlijk. Invloedrijke Joodse stemmen die niet van zelfhaat kunnen worden beschuldigd, laten hun stem horen in de New York Times. Paul Krugman, de Nobelprijs-econoom van wereldformaat, heeft in een opzienbarend artikel in die krant gewaarschuwd voor de op zelfmoord lijkende Israëlische politiek van Netanyahoe. In Nederland heeft hij in Jaap Hamburger van Een Ander Jood Geluid een tegenhanger. Maar ja, hij noch ik kan worden beschouwd als invloedrijk als het om Israël gaat. Maar artikelen van Kruger en Thomas Friedman in de invloedrijkste krant ter wereld bijten natuurlijk wel. Tenminste, dat zou je denken. Echte of vermeende verontwaardiging over wat in het buitenland over Israël wordt gezegd of geschreven heeft geen invloed op de Israëlische politiek. Israël is doof voor kritiek uit de Joodse diaspora. Israël wil wel het land van en voor alle Joden zijn, maar het Israëlische instinct legt kritiek al gauw uit als het uithangen van de vuile was. Ook Kruger schreef in zijn column dat hij zich lang stil heeft gehouden over Israël omdat hij niet in het kamp van de antisemieten wil worden ingedeeld. Kennelijk is hij zo verontrust dat hij dat risico op de koop toe heeft genomen.
Ik ben van oordeel dat er in Joodse kring openlijk en eerlijk over Israël moet kunnen worden gedebatteerd. Natuurlijk ook in Israël. Dat debat zou hier én daar binnen de grenzen van wederzijds respect moeten kunnen plaatsvinden. De emoties lopen echter snel heel hoog op. In de zionistische geschiedenis is het niet en nooit anders geweest, in de Joodse geschiedenis ook niet leert de Thora ons. We beschouwen onszelf als een uitverkoren volk, niet omdat we beter zijn dan andere volken maar omdat we een vredesboodschap voor de wereld hebben. Mooi. Laten we thuis beginnen, hier en daar. Overal.
