Op mijn iPhone zag ik afgelopen maandag een bericht voorbijkomen uit Haaretz dat de meerderheid van de Israëli’s de voorkeur geven aan een overwinning op Hamas boven iedere andere overweging. Dat betekent dat een overeenkomst met Hamas over vrijlating van de gijzelaars tegen voor Netanjahoe onaanvaardbare voorwaarden achter de horizon verdwijnt.

Het voldoen aan de onaanvaardvare eisen van Hamas zou volgens hem neerkomen op een nederlaag voor Israël en een overwinning voor Hamas. Dat het zover is gekomen, is volgens mij het gevolg van Netanjahoe’s serie verklaringen vanaf het begin van de oorlog dat “Wij zullen winnen.” Die slogan is een eigen leven gaan leiden en is kennelijk bij de meerderheid van de Israëli’s ingeslepen en aanvaard.

De familieleden van de meer dan honderd gijzelaars die nog door Hamas worden vastgehouden in de tunnels van Gaza, hebben die bittere waarheid begrepen. Ze voelen aan dat voor Netanjahoe een strategische zege op Hamas belangrijker is dan het lot van de gijzelaars, al heeft hij dat nooit zo gezegd.

Netanjahoe weigert dus een langdurig bestand met Hamas aan te gaan en andere voorwaarden van Hamas te aanvaarden om de gijzelaars de blauwe lucht te laten zien. Hij is er kennelijk op grond van verkregen inlichtingen van overtuigd dat de militaire infrastructuur van Hamas in Gaza volledig kan worden vernietigd, en dat Yahya Sinwar, de leider van Hamas, ten dode is opgeschreven. Ook minister van Defensie Galant is die mening toegedaan. Waarom niet? Iedere commandant die de overwinning ruikt wil toch doorvechten als het om een vijand gaat die Israël om ideologische redenen wil vernietigen?

Ondanks waarschuwingen van de Amerikaanse president Joe Biden, herhaald door Mark Rutte en andere wereldleiders, dat Israël om humanitaire redenen moet afzien van een grote aanval op Rafah om Hamas de genadeslag te geven, geeft Netanjahoe geen krimp. In dat kleine gebied dat grenst aan Egypte zitten anderhalf miljoen Palestijnen in de val. Indien Israël er niet in slaagt deze mensenmassa uit Rafah naar het midden en noorden van Gaza te sturen loopt een grote aanval op Rafah uit op een chaotisch menselijk drama. Het is twijfelachtig, of het Israëlische leger de gijzelaars tijdens zo’n militaire actie in Rafah, hoe goed ook voorbereid en uitgedacht, daar levend kan bevrijden. Mocht dat wel zo zijn dan kan Netanjahoe en met hem de legerleiding de vlag uit steken.

Netanjahoe heeft tijdens de nu bijna vier maanden durende oorlog tegen Hamas bewezen geen oog of oor te hebben voor het prestigeverlies van Israël in de internationale arena. Het volkomen door Netanjahoe gerechtvaardigde argument, dat Israël vecht tegen een vijand die op 7 oktober in het zuiden van Israël een pogrom heeft aangericht, gaat verloren door de verschrikking en beelden van verwoesting en dood in Gaza.

De Israëlische voorlichting heeft daar geen passend antwoord op dat wereldwijd aanslaat. En als dan bovendien president Lula van Brazilië Israël beschuldigt van het aanrichten van een nazi-holocaust in Gaza, dan sluit Netanjahoe zich af voor redelijke argumenten en vredesplannen. Voor Israël is Lula nu zelfs persona non grata. Dat is de macht van de onmacht.